Van het kastje naar de muur naar Phong Dien

Na onze trip zijn we terug in ons veldwerk gevlogen en hebben we meteen een aantal meetings gehad. Natuurlijk ging het er op z'n Vietnamees aan toe en moesten we langs minstens 4 bureaus passeren. Van het dept. of construction richting cultural office over (2x) het museum (waar de bazin beter kon lachen dan engels spreken) naar de people's committee, waar ze ons uiteindelijk niet konden verderhelpen. De buit van de dag was een 900 bladzijden dik boek over Can Tho ......... in 't Vietnamees! Hoera hoera, maar we zien er intussen ook de charme van in :)
Gelukkig zijn er ook de mensen van de universiteit, ongelofelijk efficiënt naar plaatselijke normen en heel behulpzaam.

Verder hebben we er ook een serieuze dagtrip opzitten samen met onze vriend Thinh en 1 van zijn companen. Ze waren zo lief om ons gisteren de hele dag rond te rijden op hun brommers doorheen Phong Dien, zodat we ons studiegebied wat uitgebreider konden verkennen. 's Middags hoort daar dan natuurlijk een traditionele Pho (lees: feeuh) bij in een heel locaal etablissement (= living met tv + 3 speelgoedtafeltjes met te kleine stoeltjes voor daan). Onze dag hebben we beëindigd met een bezoek aan Hung Phu, het stadsdeel aan de overkant van de Can Tho rivier, waar ze het nieuwe centrum willen maken tegen 2020. We hadden er al een kijkje genomen de dag voordien op onze trouwe tweewielers en het mooie (ahum) 'dreamhouse Mekong' al bewonderd.

Thinh is ook altijd te vinden voor een cafébezoekje, dus we hebben al met enkele van zijn vrienden kunnen kennismaken! Altijd gezellig... Deze keer hebben we hen ook eens uitgenodigd voor een dineetje in 1 van onze nieuwe culinaire ontdekkingen.
We zijn intussen ook vaste klanten aan het worden in het restaurantje 'op de hoek', waar de opa-patron ons geweldig vindt. Hij spreekt vloeiend Frans en is er vast van overtuigd dat wij werken als toeristenmagneet en zo hun klantenaantal minstens verdubbelen :)

Vandaag zijn we opnieuw richting Phong Dien getrokken met de brommertaxi en hebben we in de schroeiende hitte veldwerk verricht. Zweten, zweten en nog eens zweten.

Gezien het dinsdag 2 september de nationale feestdag is, hangen de vlaggen hier buiten met ho-pen. Benieuwd wat er dan allemaal gaat gebeuren...!

Terug thuis in Can Tho

Voor de ongeruste zielen: na meer dan een week nog eens een blogbericht om te melden dat we veilig en wel terug 'thuis' zijn in Can Tho. Hele toffe trip naar Cambodja achter de rug, internet was enkel veel moeilijker dan in Vietnam, en de kostbare tijd die we daar hadden staken we liever in sightseeing!
An, Valerie en Ingrid zijn nog bij ons tot morgenmiddag. Vandaag hebben we ze alvast kennis laten maken met een tripje 'Can Tho Culinair', viel ten zeerste in de smaak! Morgenvroeg om 5u gaan we bootsgewijs naar de floating markets en omstreken... Aangezien dat binnen minder dan 6u is, hoogste tijd om te gaan slapen!
Cambodja verhaal volgt...

ps: Chemistry was het enige correcte antwoord op de enquete... geen eenzame gelukkige winnaar deze keer, proficiat aan de 7 mensen die het bij het rechte eind hadden!

Verslag tripje Long Xuyen - Chau Doc - Cambodja:

Vrijdag 15/08: Met de bus van Can Tho naar Long Xuyen.
De bus bleek een minibus te zijn met 15 plaatsen (en veel te weinig beenruimte) die ons relatief vlot tot in Long Xuyen (LX) bracht. Onze vriend Thinh had alles voor ons in Can Tho geregeld zodat we opgehaald werden aan ons hotel en zeker waren van plaatsen op de bus. Zo'n dingen ter plekke in het busstation beginnen uitleggen in ons beste Vietnamees is onbegonnen werk :-)

Onze vriend Que hing ondertussen nog ergens in de lucht tussen Laos - Vinh - Saigon en kon ons dus niet verwelkomen. Maar Que zou Que niet zijn als hij niet voor een stand-in ontvangstcomité had gezorgd! Miss Linh ving ons de hele avond op en nam ons uiteraard mee op restaurant. Zij is de vrouw van een collega van Que die we eerder ook al ontmoet hadden. De volgende ochtend (zeer vroeg natuurlijk) had ze ook een bootje voor ons gereserveerd om de lokale floating market en drijvende vissershuizen te bewonderen.

De rest van de dag verkenden we de stad en haar terrasjes en 's avonds was Que gestrand en inviteerde hij ons voor een dineetje... op een dakterras van een groot hotel. Enorm zicht en een tafeltje speciaal voor ons! (later op de avond kwam er nog 1 toeristengroepje bij, meer niet)
Op het dineetje waren aanwezig: Que, zijn vrouw, Cuong (onze dikke vriend en collega van Que), en een architect met een 'Pineapple' t-shirt. Overheerlijk eten, inclusief luxe-krabben en Dalat-wijn, kortom een prachtige avond zoals we die kenden van de eerste week hier. Geen paniek, dat is hier geen dagelijkse kost!
Na een fles of zes ('one more bottle mr. Dan?') was het tijd voor ons bedje, de volgende ochtend vertrok onze privé-taxi met Que aan het stuur naar Chau Doc. Mooi stadje aan de grens met Cambodja. Net buiten de stad ligt een heilige heuvel van waar je een prachtig zicht hebt op de grens en het omliggende landschap!

Que introduceerde ons bij een zoveelste nieuwe vriendje die de rest van de dag onze gids door Chau Doc werd en ons meenam op een mooi boottripje langs de huizen op het water. Bovendien kon hij ons de nodige info geven voor de boottocht naar Cambodja de volgende ochtend.

Maandag: boot Chau Doc - Phnom Penh (hoofdstad Cambodja) en dan een 5u durende busrit naar Siem Reap, de stad bij de Angkor tempels... Daar vonden we in ons hotel An, Valerie en Ingrid (onze 3 mede-studentes die rond Hanoi werken, ter info voor de niet archies). Samen de ene tempel na de andere met onze drie-dagen-pas voor Angkor. Met de tuk-tuk (brommerchauffeur met zit-kar achter) komt men door het ganse Cambodjaanse land!



Only oooooooooooneeeeeeee doooooooollllllaaaaaaaaaar (de intonatie moet je erbij horen). Daarmee trokken de hopen kinderen onze aandacht om vanalles te verkopen, van drankjes tot souvenirs...
De zonsopgang en -ondergang waren jammer genoeg vrij tot zeer bewolkt, maar het bleef wel de moeite om eens gezien te hebben!


Na Angkor trokken we met z'n allen naar Phnom Penh om zo via Chau Doc terug in Can Tho te belanden. Omdat iedereen er nood aan had, hebben we gisteren een rustdag ingelast met een culinaire toer door Can Tho. De lokale keuken werd meer dan goedgekeurd door onze Hanoïers! Wie zou er niet smelten voor shrimps in mango sauce, beef with cheese, pancake with banana and chocolate..... hmmmmm! Na een enorme onweersbui stonden alle straten hier wel blank... een eerste voorproefje voor de overstromingetjes die nog volgen in september? Gelukkig was een halfuur later alles al weggedraineerd.
Vanochtend om 5u met de boot naar de floating market, met ons vijven plus Vu (onze vriend had zichzelf uitgenodigd en wij hebben hem onze cambodjaanse souvenirs overhandigd, zielsgelukkig was hij daarmee).
Na een ontbijt en de laatste banana pancake vertrokken de meisjes terug naar Hanoï met de boot en hebben wij ons terug definitief geïnstalleerd in onze hotelkamer voor de komende drie weken. Tijd om er terug in te vliegen!
Slaapwel en tot de volgende update! We zullen geen week wachten deze keer, in Vietnam lukt dat allemaal wat beter...

Onderweg naar Cambodja

Op onze trip naar Cambodja spenderen we eerst een weekendje in Long Xuyen en Chau Doc, 2 stadjes tegen de grens. Gisteren zijn we na een busrit, met absoluut te weinig beenruimte, aangekomen in Long Xuyen, de thuishaven van onze vriend Que. Omdat hij zelf nog een dag in Laos zat, had hij een vriendin van hem, Linh, de opdracht gegeven ons te verwelkomen. Dus moesten we weer gaan dineren natuurlijk... Ze was ook zo vriendelijk om voor ons een boot te regelen zodat we vanochtend vroeg (6 uur, het deed pijn) al richting floating market en viskwekerijen zijn gevaren!
Vanavond zien we Que en morgen zal hij ons rondleiden in Chau Doc. En dan hopen we een bus richting Cambodja te vinden...

We proberen te updaten via internetcafeetjes tijdens de reis!

The Office

De afgelopen dagen zagen er grotendeels hetzelfde uit, al is het hier allesbehalve saai! Tripjes naar Phong Dien(PD) en dan de gegevens verwerken... met tussendoor een zwemmeke!

De kinderen in PD vinden ons ondertussen té interessant en laten ons geen seconde met rust tijdens het werk. Niet enkel de drukkende warmte bezorgt ons hier soms hoofdpijn :)
Na veel gedoe - voor de verandering - zijn we binnengeraakt bij het institute of architecture and planning van Can Tho, 'the office' zoals wij het noemen. Daar krijgen we een vaste werkplek = twee bureau's (veel te laag voor daan) en een computer uit de jaren stillekes, maar mét autocad. Zo kunnen we efficiënter werken dan op een gedeelde laptop. Verder is het ook de bedoeling dat die mensen ons info kunnen geven over projecten en toekomstplannen, maar ofwel verstaan ze het niet, ofwel willen ze het niet geven, ofwel weten ze het zelf gewoon niet goed (hebben we de indruk). Er wordt volop onderhandeld... Vriendelijk zijn ze wel genoeg, vandaag zijn ze met ons in een minibusje voor 12 man - we waren met 4 - naar PD gereden. Vooral een beproeving voor onze hoofden en magen gezien het hobbelig parcours. Op een brommer(taxi) valt dat allemaal veel beter mee. Gelukkig is er goed nieuws!
We hebben 2 nieuwe vietnamese vriendjes opgescharreld. De regen kan hier ook positief werken, het was namelijk tijdens een schuilpartij voor een stortbui dat we aangesproken werden door Thinh, een leraar wiskunde. Uiteraard wil hij engels oefenen met ons, en wij vinden het heel handig dat hij en zijn vriend ons gratis met de brommer naar PD willen brengen. Wanneer we maar willen, die mensen hebben hier precies tijd genoeg. Gisterenavond zijn we ter kennismaking iets gaan drinken met hen in een hilarisch café. Boenkeboenke-muziek en neonlampen overal, dit alles in een waterpark. Vergeet ook niet de enquete in te vullen (om een idee te krijgen van hun engelse uitspraak)!

Morgen hebben we een afspraak met Dr. Nico, een belg aan de universiteit hier die ons hopelijk concreter kan verderhelpen dan de gemiddelde vietnamees.
Vanaf vrijdag vertrekken we op trip naar Long Xuyen, Chau Doc (2 dorpjes bij de Cambodjaanse grens) en dan door naar Cambodja tot 24 aug...!
Tot de volgende keer!

En de winnaar is...

Gouden Boeddha en kauwgom!

Slechts 1 (!!) iemand had het bij het rechte eind. De eerlijke winnaar mag zich melden en krijgt van ons een vietnamese verrassing! We moeten toegeven, we zaten de hele tijd te hopen dat er geen 2e stem zou komen op dit juiste antwoord. Proficiat aan de gelukkige en voor al de rest: deelnemen is belangrijker dan winnen!
We plaatsen zo snel mogelijk een nieuwe enquête!

Regenseizoen?

We voelen nattigheid...
Gewoonlijk krijgen we hier overdag af en toe een bui, vooral rond 17u, daar valt mee te leven (de rest van de dag kunnen we dan min of meer plannen).
Dinsdag viel het weer nog goed mee. Na een afspraak met iemand van het Departement van Planning en Investeringen, die ons weinig te melden had, toerden we op onze hippe fietsen door de stad op zoek naar Engelstalige boeken. Zowel in de stadsbib als de grootste boekenwinkel bleken ze hier echter niets interessant te hebben. Onze enige goede bron is de Universiteit (incl. bib). We zijn ondertussen dan ook bezig met een heuse procedure om aan een bib-kaart te geraken. Een heel gedoe met aanbevelingsbrieven van officiele instanties, sleept nog minstens een week aan... We beseffen ondertussen dat niets hier zo snel in orde komt als wij zouden willen of gewoon zijn van thuis :-) Om toch niet van een kale reis terug te keren die dag, zijn we in enkele torenhoge hotels gaan vragen of we op hun dakterras mochten om panoramische foto's van stad en rivier te nemen. Prachtig uitzicht!

Niet enkel de bureaucratische gewoontes hier, ook de regen kwam roet in het eten gooien. Zowel woensdag als donderdag vielen letterlijk in het water. Ons geplande tripje naar Phong Dien kwam er woensdag dan ook niet van. We konden met moeite de deur uit om te eten/winkelen. Donderdag begon al even slecht, maar gelukkig klaarde het op tegen de middag. Onderweg op de moto-taxi nog een fikse bui gehad, maar eenmaal ginder gelukkig niet veel regen meer! Over moto-taxi's gesproken (Xe Om in het vietnamees): er moet uiteraard altijd onderhandeld worden over de prijs, maar gisteren namen hun voorgestelde tarieven echt hallucinante proporties aan. Normaal betalen we hier zo'n 70.000 dong samen. Gisteren dachten ze ons in t zak te zetten voor 280.000 dong. Eens goed lachen, gebaren dat ze zot zijn en dan gewoon weggaan. Hopelijk komt er een dag dat ze ons hier beginnen kennen, want altijd een kwartier rondlopen om een redelijke prijs te vinden wordt wel vermoeiend.
Eens in Phong Dien gingen we op zoek naar de meer afgelegen wijkjes die we in kaart moeten brengen. Amper 50m van de drukke hoofdbaan zit je al in een totaal andere wereld hier! Platteland om te beginnen, op den duur zelfs ware brousse. Halfweg kregen we ook nog eens een resem dolenthousiaste kindjes achter ons aan (een stuk of 8). Onder luid jolijt leidden ze ons tot diep in niemandsland. En maar poseren voor de foto!

Na een vaste stop bij ons plaatselijk stamcafé - met terras aan de rivier - namen we de brommer terug naar Can Tho. Trouwens: dat 'café' is helemaal niet het luxegeval dat je je nu inbeeldt, wel gewoon bij mensen thuis in de huiskamer (waar Brazilië-België opstond).
Vandaag, vrijdag, nog eens langs de uniefbib om pasfoto's af te geven voor onze bibkaart (waar we dus nog een week op moeten wachten). Vanmiddag gaan we langs bij 'the office', een bureau waar ze ons hopelijk nog kaarten of info over projecten kunnen voorzien. Gelegen vlakbij ons zwembad, 't is dus van te moeten!
Hou de regen maar in belgië en tot de volgende!

Genoeg geaklimatiseerd, tijd voor het echte werk!

Eerst en vooral: de vorige enquete is gesloten, de meerderheid had het bij het rechte eind: 6 bagagecontroles moesten we ondergaan op de heenreis...lang leve de chinezen!
Dat was een opwarmertje, er staat al een nieuwe enquete klaar die een graadje moeilijker is, beproef dus zeker uw geluk rechts op deze pagina ----------------->

Zaterdag 2 aug: Mooie liedjes duren niet lang en dus kon en mocht ons luilekker-leventje hier vol uitstapjes en dineetjes geen dagelijkse gewoonte worden... We hebben hier ook werk te doen! Veldwerk zoals dat zo graag genoemd wordt. Om onze goesting al niet na 1 dag over te doen waaien, zijn we erin gevlogen met een heuse boottocht van 5u 's ochtends tot 14u... Werken noemen wij dat? Fotograferen, noteren, tekenen,... Alles wat interessant kan lijken binnen ons thema van 'River Urbanism'.

Het bootje was zo'n traditioneel Vietnamees houten schuitje waar je met 4 man in kan. We hadden onze Vietnamese ober-student-vriend Vu meegenomen als tolk om uit te leggen aan de vissersvrouw dat we niet de traditionele toeristentoer langs attracties en tempels wilden doen, maar dat we zoveel mogelijk van de rivier moesten zien, dus ook van alle kleine zij-armpjes waar doordeweekse georganiseerde tripjes niet passeren. Een pracht van een uitstapje werd het, ook voor Vu die in Can Tho woont maar dit alles nog nooit gedaan had... We trakteerden hem op een lunch en hij ons op kadootjes (enquete rechts!).
Moe maar voldaan een goeie middagdut gedaan om dan 's avonds te gaan eten (die goede gewoonte leren we niet af! voor dat geld hier kan je thuis niet zelf koken...)




Zondag bij gebrek aan kerk de dag begonnen met een bezoek aan het stadsmuseum. Jammer dat de helft van de bordjes enkel in het vietnamees beschikbaar was :-)
De namiddag bestond uit een fietstocht rondom de stad, naar een schiereiland, op zoek naar interessante publieke ruimtes aan het water (die we in kaart moeten brengen).
Na een helse tocht door het brommer- en autoverkeer (telkens weer verschieten) veilig en wel terug thuis geraakt. Onderweg ook nog gaan zwemmen op onze vaste stek, een luxehotel waar we een maandabonnement hebben genomen tegen vriendenprijs om te gaan zwemmen zo vaak we willen! heerlijk verfrissend, efjes uitblazen uit de drukte van het centrum...
Onderweg ook nog eens goed doorregend, gelukkig is dat hier minder onaangenaam dan in België.

Vandaag, maandag, vroeg uit de veren voor een trip op de motor-taxi naar Phong Dien, de stadsbuurt waar het grootste deel van ons werk zich situeert. Na het nodige onderhandelen over de prijs en een ritje van 35min was het tijd voor een verkenningswandeling door het lokale centrum daar. Slopende warmte, enorm vochtig, en maar zweten... Gelukkig weten we nu op de 'kaart' (die eigenlijk niet bestaat, enkel de rivier en een hoofdweg zijn aangeduid) waar alles zich zowat bevindt... Geen kale reis dus! Eenmaal uitgepuft thuis de nodige info verwerkt om vervolgens naar ons favoriet terrasje te gaan (bij ober-vriend Vu). Nu gaan we onder de veren (al is het hier te warm momenteel om met deken te slapen, de airco flipt tijdelijk)! Slaapwel!

een weekje workshop

We zijn nu vrijdagmiddag en hebben er een weekje workshop opzitten met 35 vietnamezen en kelly. Op vele momenten waren wij, zijnde exotische westerlingen, dé grote attractie... Heel blij dat ze eens konden lachen met daan z'n 2 meter of mijn blank velleke natuurlijk. Voor de rest wel een hoop vriendelijke mensen, sommige echter wat te opdringerig.

Dinsdag zijn we, na een ochtend vol boeiende vietnamese lezingen, even stiekem ontsnapt van de officiële lunch en snel met 2 iets gaan eten. In de namiddag stond er een sitebezoek gepland naar Phong Dien (het stadsdeel waarrond wij zullen werken), dus we wilden zeker mee met de workshop. Uiteindelijk bleek de hele uitstap een grote klucht! Er was geen gids voorzien en niemand van de hoge pieten wist wat er juist moest gebeuren. Als we dan uiteindelijk 'niet over een brug konden omdat de taxibusjes meer wogen dan 2 ton', moesten we noodgedwongen terugdraaien en een bezoekje brengen aan een 'resort'... (het enige toeristische park dat er hier te vinden valt) Kelly natuurlijk enorm ontgoocheld (en wij ook), want we hadden echt geen behoefte om een mislukte dierentuin in combinatie met een afkooksel van Bokrijk te gaan bekijken. Maar de deelnemers van de workshop leken zich kostelijk te amuseren :)
Daar stond ook het diner gepland, met allerlei lekkers als schildpad en krokodil dat voor onze neus verscheen... En omdat de Vietnamezen enorm gastvrij zijn (en ook omdat we nog steeds een beetje onhandig en dus trager zijn met de stokjes), scheppen ze graag altijd onze kommetjes vol. Ik kom er jammer genoeg niet altijd vanaf met het excuus dat ik al genoeg gegeten heb...
Kortom: we hebben niets van Phong Dien gezien die namiddag. Aangezien het avondmaal om 17u plaatsvond zijn we daarna onder ons vijf (met tolk Huyen en haar vriendin) een crèpe met banaan en chocoladesaus gaan eten... Ook dat kennen ze hier! hmmmmmmmm

De volgende morgen zijn we naar het bureau van mr. Thuy (een nieuw vriendje in Can Tho, architect en dus handige informatiebron) geweest om hem wat advies te vragen voor housing. Uiteindelijk heeft hij ons uitgelegd waar we moesten zijn aan de universiteit om daar een huisje te vragen. We zijn beland bij het 'international office' waar ze (we vielen achterover) maar amper een letter engels verstonden. Een halfuur, en 3 tussenpersonen, later verstonden ze ons dan toch en toonden ze ons waar we konden gaan kijken. Op die campus vonden we enkel 15 kleine, vuile huisjes, een koppel Amerikanen en een lerares Frans. Na even rondkijken wisten we wel dat we daar geen 2 maand wilden verblijven :)
Dan maar terug naar de workshop. In de namiddag eindelijk nuttige lezingen, van Kelly en in 't Engels. 's Avonds hebben we onze gewoontes even aan de kant geschoven en zijn we met 3 pizza gaan eten (Kelly was er al de hele dag over bezig), lekker!

Donderdagochtend zijn we dan opnieuw gestart aan een zoektocht voor housing, deze keer langsheen hotels. Kort samengevat: neem 2 Vietnamezen mee en laat hen overal een goei prijsje lospeuteren. Omdat veel hotels geen internet hebben, bleek het niet zo'n eenvoudige opgave. 1 van de organisatoren van de workshop had echter ook nog een appartementje voor ons kunnen regelen. Wij daar dus vol overtuiging naartoe gaan kijken. Nu bleek het echter te gaan om een (pas gebouwd) huisje: 1 grote kamer met achterin een 'badkamer' van 2 m² zonder deur of plafond en enkel een gat in de grond dat dienst moest doen als toilet, lavabo en douche ofzo. Er stonden ook geen meubels in, laat staan dat er airco of internet was. We hebben de eigenaar heel beleefd gemeld dat wij gedurende 2 maanden wel eens een douche willen nemen en dat een bed ons ook wel handig leek...
Om dan alle kopzorgen van het housing-probleem even aan de kant te schuiven, hebben we fietsen gekocht! 2 schitterende modellekes, made in China, en met heel kleine wieltjes (dat is hier standaard). Daan had echter een probleempje met de hoogte van stuur en zadel, maar gelukkig wist de handige fietsenmaker wel raad. Gewoon een extra buis in het kader rammen en hopla, fietsen op maat! Met een slot en mandje erbij zijn we nu helemaal klaar om door het verkeer te sjeezen :)



's Namiddags zijn we met Que, bevriende architect van Kelly, op de brommertaxi door Phong Dien gereden. Het was echt supermooi om zo een eerste keer ons onderzoeksgebied te zien. Doorheen allemaal kleine 'alleys', langs enorm veel waterwegen en over honderd bruggetjes zijn we gereden. En elke keer we voorbij kindjes komen, roepen die heel enthousiast 'HELLO HELLO!' (voor die ene keer dat er daar eens westerlingen passeren)



's Avonds zijn we gaan dineren met Que en (zoals telkens) een hoop vrienden die er stapsgewijs bijkomen. Daar hebben we weer eens goed gelachen en een aantal mensen leren kennen die nog nuttig kunnen zijn (zoals een prof in environmental studies aan de unief hier). De mannen vonden het wel nodig om een fles 'Hanoi vodka' te openen bij het eten, en Daan moést meedrinken... 23 shotjes later was Daan de enige die nog recht kon lopen en zaten de Vietnamese vriendjes er maar verdwaasd bij.

Vandaag hebben we beslist om ons huidig hotel als woonst te houden voor 2 maanden (hier is redelijk veel plaats, internet en we krijgen korting!). Deze voormiddag eindigde de workshop en de lunch was dus een feestmaaltijd... Onze vrienden waren dolenthousiast, en naast het gewone klinken, werd er nu ook goed gezongen aan tafel. Uiteraard moesten wij ook voor entertainment zorgen en een Vlaams liedje zingen. Vol overtuiging hebben we hen dan ook 'vrolijke vrienden' voorgezongen :) Ambiance!
Kelly is dan terug vertrokken richting België, dus vanaf nu staan we er alleen voor! Morgen gaan we dan ook echt in ons veldwerk vliegen, want er moet nog heel wat onderzocht worden de komende weken...

groetjes!