Regenseizoen?

We voelen nattigheid...
Gewoonlijk krijgen we hier overdag af en toe een bui, vooral rond 17u, daar valt mee te leven (de rest van de dag kunnen we dan min of meer plannen).
Dinsdag viel het weer nog goed mee. Na een afspraak met iemand van het Departement van Planning en Investeringen, die ons weinig te melden had, toerden we op onze hippe fietsen door de stad op zoek naar Engelstalige boeken. Zowel in de stadsbib als de grootste boekenwinkel bleken ze hier echter niets interessant te hebben. Onze enige goede bron is de Universiteit (incl. bib). We zijn ondertussen dan ook bezig met een heuse procedure om aan een bib-kaart te geraken. Een heel gedoe met aanbevelingsbrieven van officiele instanties, sleept nog minstens een week aan... We beseffen ondertussen dat niets hier zo snel in orde komt als wij zouden willen of gewoon zijn van thuis :-) Om toch niet van een kale reis terug te keren die dag, zijn we in enkele torenhoge hotels gaan vragen of we op hun dakterras mochten om panoramische foto's van stad en rivier te nemen. Prachtig uitzicht!

Niet enkel de bureaucratische gewoontes hier, ook de regen kwam roet in het eten gooien. Zowel woensdag als donderdag vielen letterlijk in het water. Ons geplande tripje naar Phong Dien kwam er woensdag dan ook niet van. We konden met moeite de deur uit om te eten/winkelen. Donderdag begon al even slecht, maar gelukkig klaarde het op tegen de middag. Onderweg op de moto-taxi nog een fikse bui gehad, maar eenmaal ginder gelukkig niet veel regen meer! Over moto-taxi's gesproken (Xe Om in het vietnamees): er moet uiteraard altijd onderhandeld worden over de prijs, maar gisteren namen hun voorgestelde tarieven echt hallucinante proporties aan. Normaal betalen we hier zo'n 70.000 dong samen. Gisteren dachten ze ons in t zak te zetten voor 280.000 dong. Eens goed lachen, gebaren dat ze zot zijn en dan gewoon weggaan. Hopelijk komt er een dag dat ze ons hier beginnen kennen, want altijd een kwartier rondlopen om een redelijke prijs te vinden wordt wel vermoeiend.
Eens in Phong Dien gingen we op zoek naar de meer afgelegen wijkjes die we in kaart moeten brengen. Amper 50m van de drukke hoofdbaan zit je al in een totaal andere wereld hier! Platteland om te beginnen, op den duur zelfs ware brousse. Halfweg kregen we ook nog eens een resem dolenthousiaste kindjes achter ons aan (een stuk of 8). Onder luid jolijt leidden ze ons tot diep in niemandsland. En maar poseren voor de foto!

Na een vaste stop bij ons plaatselijk stamcafé - met terras aan de rivier - namen we de brommer terug naar Can Tho. Trouwens: dat 'café' is helemaal niet het luxegeval dat je je nu inbeeldt, wel gewoon bij mensen thuis in de huiskamer (waar Brazilië-België opstond).
Vandaag, vrijdag, nog eens langs de uniefbib om pasfoto's af te geven voor onze bibkaart (waar we dus nog een week op moeten wachten). Vanmiddag gaan we langs bij 'the office', een bureau waar ze ons hopelijk nog kaarten of info over projecten kunnen voorzien. Gelegen vlakbij ons zwembad, 't is dus van te moeten!
Hou de regen maar in belgië en tot de volgende!