Om het met de woorden van onze Vietnamese vrienden te zeggen: byeeeeeeee bbbbyeeeeee... Het allerlaatste blogberichtje vanuit Vietnam is een feit. Vanuit onze hotellobby in Hanoi nemen we afscheid van 11 onvergetelijke weken en een prachtig land!
Onze laatste avond hier mocht er wezen. De verjaardag van Cathi (een Belgische met vietnamese vrienden) werd gevierd met een buffet om van omver te vallen. Heerlijk eten en teveel om alles te proeven! Nadien ging het naar de Jazzclub waar we getrakteerd werden op een cocktail en live-muziek.
Na veel telefoontjes en yeahyeahyeah's kregen we ook de dvd te pakken van een uitzending op de vietnamese tv waar we in schitteren! Op ons tripje naar Ha Long Bay was er nl. een cameraploeg mee die de hele groep volgde en daar een reportage over ineen heeft gebokst... En zo zijn we ook ineens vereeuwigd met bewegende beelden!
Nu gaan we met de taxi naar de bus naar de luchthaven.......tot in België!!
woensdag 1 oktober 2008
maandag 29 september 2008
Long time no see
... het is lang geleden, maar hier volgt dan eindelijk een reis-update!
De trip naar Sapa was geweldig. Met de nachttrein kwamen we moe maar vol verwachtingen aan 's morgens heel vroeg. Onze gids, May Pham, stond ons op te wachten. Een heel vrolijk meisje, om niet te zeggen een giecheltrien, maar ongetwijfeld de tofste gids die we al hebben gehad! Gelukkig maar, want het was voor de volle 3 dagen...
De trip naar Sapa was geweldig. Met de nachttrein kwamen we moe maar vol verwachtingen aan 's morgens heel vroeg. Onze gids, May Pham, stond ons op te wachten. Een heel vrolijk meisje, om niet te zeggen een giecheltrien, maar ongetwijfeld de tofste gids die we al hebben gehad! Gelukkig maar, want het was voor de volle 3 dagen...
Het begon veelbelovend, met een wandeltocht door de bergen. Langs oogverblindende (rijst)landschappen trokken we naar onze 'homestay', een huisje in de bergen waar we bij de 'locals' de nacht mochten doorbrengen. Afgelegen, gezellig en met een prachtig uitzicht vanop het terras waar we lunch en avondmaal geserveerd kregen van de vrouwen des huizes. 's Avonds kregen we de kans een 'herbal bath' te nemen (in een veel te kleine ton) en tegen een brokje Vietnamese cultuur zeggen wij geen nee.
De komende dagen bestonden hoofdzakelijk uit wandeltochten doorheen de bergen, langs dorpjes en uitgestrekte rijstvelden. In het stadje Sapa verbleven we in het Royal View Hotel (was voor ons geregeld in de formule van het reisagentschap) en het had zijn naam niet gestolen! Kamer met balkon en ontbijten met zicht op de vallei! Veel beter zou het niet worden :-)
We waren dan ook blij dat Sapa ons laatste grote tripje was in Vietnam, zeker een van de hoogtepunten!
De nachttrein bracht ons terug naar Hanoi, waar An, Ingrid en Valerie terug naar hun 'huisjes' trokken en wij op zoek gingen naar een hotelletje. Pal in de oude wijk en met bedden van 2.20m!! Wat wil een mens nog meer?
Een ideale uitvalsbasis voor het verkennen van de Vietnamese hoofdstad!
De meisjes namen ons mee op een culinaire meerdaagse, poets wederom poets na onze rondleiding in Can Tho!
Zaterdagavond eerst gezellig gedineerd met ons vijven en Linh en zijn vrouw, en daarna naar de karaoke! Lachen, gieren, brullen. Jullie moeten weten, dat is hier compleet in. En dus konden wij het land niet verlaten zonder eens meegekweeld te hebben op golden oldies!
Zondag ons allerlaatste (snif) tripje gemaakt naar de Perfume Pagoda. Een dagtripje met veel bus- en bootgereis en een fikse klimtocht bij helse temperaturen. Zweeeeeeeeeeeten. En we zijn nochtans al het een en ander gewoon hier... Fijn detail: 2 Belgen als groepsgenoten.
Vandaag zijn A, I en V naar huis vertrokken en zo wordt ook voor ons het besef met de dag groter dat het hier bijna afgelopen is... Nog 2 dagen resten ons in Hanoi, we maken er het beste van en brengen soeveniertjes mee voor wie braaf is geweest!
Morgen gaan we nog mee de verjaardag vieren van een vietnamese, een vriendin van een vriendin van....!
zondag 21 september 2008
Tussenstop Hanoi
Weer even tijd voor een korte update van onze reis! We hebben intussen ook centraal Vietnam verlaten en zitten 'thuis' bij Ingrid in Hanoi.
Na Hue trokken we richting Hoi An, een prachtig stadje aan de kust, de moeite waard! Uiteraard hebben we eens goed gerelaxed aan het parelwitte strand, onder bamboeparasolletjes met een heerlijk vers fruitsapje in de hand... Ook het centrum was charmant, allemaal oude huisjes die volledig gerenoveerd zijn, heerlijk kuieren!
Een beetje te snel moesten we alweer vertrekken, het vliegtuig richting Hanoi wachtte immers! Daar zijn we dan vrijdagavond geland en hebben de 3 meisjes ons meteen het Hoan Kiem Lake by night laten zien. Na een gezellig dineetje doodop in ons hotelletje aangekomen, klaar voor (alweer) een korte nacht. We vertrokken immers zaterdagochtend vroeg naar Halong Bay! Na een busrit konden we onze boot op (samen met nog een hoopje toeristen) en begon de tocht doorheen het speciale landschap, waar enorm veel eilanden oprijzen uit de zee. Stonden ook op het programma: bezoek aan een grot en kajaktochtje in de baai! Na lekker eten op de boot en nog wat nagenieten op een ligstoel op het dek onder de sterrenhemel en met een drankje in de hand, trokken we ons dan terug in onze kajuit. Vandaag nog wat rondgevaren om dan vanmiddag terug de bus op te stappen richting Hanoi...
Straks vertrekken we al op een nieuwe trip, richting Sapa (bergdorpje in het noorden)! We stappen de nachttrein op, zodat we er morgenvroeg aankomen en direct kunnen genieten van een trektocht... We hopen dat ook dit onvergetelijk wordt!
Eerstvolgende update ten vroegste binnen enkele dagen, wanneer we terugzijn in Hanoi voor onze laatste dagen in Vietnam...
Na Hue trokken we richting Hoi An, een prachtig stadje aan de kust, de moeite waard! Uiteraard hebben we eens goed gerelaxed aan het parelwitte strand, onder bamboeparasolletjes met een heerlijk vers fruitsapje in de hand... Ook het centrum was charmant, allemaal oude huisjes die volledig gerenoveerd zijn, heerlijk kuieren!
Een beetje te snel moesten we alweer vertrekken, het vliegtuig richting Hanoi wachtte immers! Daar zijn we dan vrijdagavond geland en hebben de 3 meisjes ons meteen het Hoan Kiem Lake by night laten zien. Na een gezellig dineetje doodop in ons hotelletje aangekomen, klaar voor (alweer) een korte nacht. We vertrokken immers zaterdagochtend vroeg naar Halong Bay! Na een busrit konden we onze boot op (samen met nog een hoopje toeristen) en begon de tocht doorheen het speciale landschap, waar enorm veel eilanden oprijzen uit de zee. Stonden ook op het programma: bezoek aan een grot en kajaktochtje in de baai! Na lekker eten op de boot en nog wat nagenieten op een ligstoel op het dek onder de sterrenhemel en met een drankje in de hand, trokken we ons dan terug in onze kajuit. Vandaag nog wat rondgevaren om dan vanmiddag terug de bus op te stappen richting Hanoi...
Straks vertrekken we al op een nieuwe trip, richting Sapa (bergdorpje in het noorden)! We stappen de nachttrein op, zodat we er morgenvroeg aankomen en direct kunnen genieten van een trektocht... We hopen dat ook dit onvergetelijk wordt!
Eerstvolgende update ten vroegste binnen enkele dagen, wanneer we terugzijn in Hanoi voor onze laatste dagen in Vietnam...
woensdag 17 september 2008
Dag trippers...!
... Wij zijn trippers van het eerste uur!
Na het ietwat droevig afscheid van Can Tho en onze vriendjes daar, zijn we richting ho chi minh city - hcmc - getrokken met de bus. Daar werden we opgevangen door Duc, een architect die we de allereerste dag van ons verblijf in vietnam hadden leren kennen, maar waarvan we eigenlijk niet meer wisten hoe hij eruitzag :-) altijd spannend, maar we herkenden hem snel in zijn arsenal-outfit. Na een uitgebreide drink-lunch - we worden echte vietnamezen - moest hij gaan voetballen en zijn wij de stad ingetrokken. Ons hotel was een gezellig guesthouse bij een dame die vloeiend frans sprak. Heel veel trappen maar het zicht vanop het balkon was de moeite waard, net als het ontbijt smorgens met verse broodjes en confituur. Nu we het toch over eten hebben, savonds zijn we gaan eten in de "barbecue garden", gezellig concept: vleesjes en groenten bakken op een ronde plaat in het midden van de tafel. De vietnamezen konden het ook wel smaken want een uur later zat de tent stampvol. Na een regenpauze was het tijd om even decadent te doen! Op aanraden van kelly en de hanoi girls zijn we er eentje gaan drinken op het dakterras van het sheraton hotel. 23e verdieping en prachtig zicht over de verlichte stad! De moeite!
Maadag heeft Duc ons rondgeleid naar 2 projecten....in een wagen met prive-chauffeur en geblindeerde ruiten. We voelden ons een voormiddag VIP. Bij de lunch mochten we kennismaken met Duc zijn liefje en Benoit, een brusselaar die al 8 maand in vietnam werkt als architect. Heel gezellig en heerlijk eten!
Na de middag nog een laatste zoektocht naar een specifieke kaart van ons studiegebied. Met Duc zou het beter gaan...dachten we. Na 3 nutteloze bureaubezoeken kwamen we uiteindelijk ergens terecht waar ze ons na heel lang zoeken en zuchten toch konden helpen... heel last-minute want we moesten om 17u ons vliegtuig halen naar Hue.
Vlucht vlekkeloos verlopen en savonds de hanoi girls - ingrid, an en valerie - ontmoet in ons hotel. Ook hier een heel tof terras-balkon voor ons vijf waar we smorgens gezellig ontbijten.
Gisteren de oude stad bezocht en vandaag een boottrip op de Perfume River! Morgenvroeg vertrekken we met de bus naar Hoi An. Trippen, trippen en nog eens trippen!
Fotos zijn voor later, we zitten op de collectieve hotel-pc!
Groetjes uit Centraal-Vietnam!
Na het ietwat droevig afscheid van Can Tho en onze vriendjes daar, zijn we richting ho chi minh city - hcmc - getrokken met de bus. Daar werden we opgevangen door Duc, een architect die we de allereerste dag van ons verblijf in vietnam hadden leren kennen, maar waarvan we eigenlijk niet meer wisten hoe hij eruitzag :-) altijd spannend, maar we herkenden hem snel in zijn arsenal-outfit. Na een uitgebreide drink-lunch - we worden echte vietnamezen - moest hij gaan voetballen en zijn wij de stad ingetrokken. Ons hotel was een gezellig guesthouse bij een dame die vloeiend frans sprak. Heel veel trappen maar het zicht vanop het balkon was de moeite waard, net als het ontbijt smorgens met verse broodjes en confituur. Nu we het toch over eten hebben, savonds zijn we gaan eten in de "barbecue garden", gezellig concept: vleesjes en groenten bakken op een ronde plaat in het midden van de tafel. De vietnamezen konden het ook wel smaken want een uur later zat de tent stampvol. Na een regenpauze was het tijd om even decadent te doen! Op aanraden van kelly en de hanoi girls zijn we er eentje gaan drinken op het dakterras van het sheraton hotel. 23e verdieping en prachtig zicht over de verlichte stad! De moeite!
Maadag heeft Duc ons rondgeleid naar 2 projecten....in een wagen met prive-chauffeur en geblindeerde ruiten. We voelden ons een voormiddag VIP. Bij de lunch mochten we kennismaken met Duc zijn liefje en Benoit, een brusselaar die al 8 maand in vietnam werkt als architect. Heel gezellig en heerlijk eten!
Na de middag nog een laatste zoektocht naar een specifieke kaart van ons studiegebied. Met Duc zou het beter gaan...dachten we. Na 3 nutteloze bureaubezoeken kwamen we uiteindelijk ergens terecht waar ze ons na heel lang zoeken en zuchten toch konden helpen... heel last-minute want we moesten om 17u ons vliegtuig halen naar Hue.
Vlucht vlekkeloos verlopen en savonds de hanoi girls - ingrid, an en valerie - ontmoet in ons hotel. Ook hier een heel tof terras-balkon voor ons vijf waar we smorgens gezellig ontbijten.
Gisteren de oude stad bezocht en vandaag een boottrip op de Perfume River! Morgenvroeg vertrekken we met de bus naar Hoi An. Trippen, trippen en nog eens trippen!
Fotos zijn voor later, we zitten op de collectieve hotel-pc!
Groetjes uit Centraal-Vietnam!
woensdag 10 september 2008
zondag 7 september 2008
De tijd vliegt...
... en ondertussen zit onze voorlaatste week in Can Tho er al weer op! Nog een week alle info sprokkelen die we kunnen vastkrijgen en dan trippen naar centraal- en noord-vietnam!Onze afscheidsweken hier bestaan hoofdzakelijk uit trippen tussen Phong Dien, de unief hier en enkele 'companies' waar we zo nu en dan een meeting hebben.
Maandag en woensdag hebben we lustig rondgetoerd op onze fietsen door Can Tho, van de ene afspraak naar de andere (en naar goede Vietnamese gewoonte niet allemaal even succesvol). Dinsdag was het nationale feestdag, een uitgelezen kans dus om naar Phong Dien te trekken, aangezien er in Can Tho niemand bereikbaar was en er aan de andere kant ook niet heel de dag festiviteiten georganiseerd werden waar we onszelf in konden onderdompelen... Het was wachten tot 's avonds, toen kwam iedereen en masse op straat! Best een indrukwekkend zicht, vooral omdat ze de straat langs de rivier hier ondertussen half ingepalmd hebben met "mooncake" winkeltjes voor het 'mid-autumn' feest (14 sept). Mensen kunnen elkaar dan deze koekjes geven om hun respect te tonen. En Vietnamezen zouden geen vietnamezen zijn als ze al geen drie weken op voorhand met hun winkeltjes op straat stonden (al hebben wij de indruk dat ze echt niets verkopen momenteel... waarschijnlijk wacht iedereen tot deze week).
Plaats te weinig en volk teveel dus op straat, gezellig! Onze vriend Thinh inviteerde ons om met hem en drie vriendinnen in het park aan de rivier fruit te eten. Couleur Locale!
Woensdag na een hoop meetings 's avonds gaan dineren met Thinh en Chuong, als bedankje omdat ze ons een hele zaterdag hadden rondgereden door Phong Dien op hum brommers (en wij niets voor de naft mochten betalen).
Donderdag nogmaals naar Phong Dien, deze keer met onze vriendin van 'the office'. Met een tolk in de hand kom je hier door het ganse land, dus was het een uitgelezen kans om eens binnen te gaan piepen in een paar huisjes hier. We moeten nl. ook wat woningtypologiën bestuderen hier, en als je geen woord Vietnamees kan is dat onbegonnen werk. Best gezellig veldwerken zo, vooral ook omdat we ons meer op ons gemak voelen als er een Vietnamees bij is. Mensen denken dan minder dat we rare toeristen zijn die alles komen fotograferen en noteren.
zicht vanop derde verdieping van een bescheiden huisjeVoor herhaling vatbaar dachten we (we hadden nog meer types nodig), en dus trokken we er zaterdag op uit met Thinh en Chuong (en hun brommers). Supertoffe dagtrip! We werden overal hartelijk ontvangen en kwamen nooit buiten zonder een theetje gedronken te hebben of een huisgemaakte cake geproefd te hebben of gewoon een kilo chôm chôm (rambutan, fruit) mee te krijgen van een lieve oma!
vlnr: annelies met roze helm, eigenaar v/h huis, Thinh, Chuong, schattig dropke, mama, tante
vlnr: lieve oma met foto-album, kleindochter, roze helm van anneliesDe voorlaatste stop was bij een huis dat een opa 35 jaar geleden zelf gebouwd had. Hijzelf telt ondertussen 97 (!!) lentes. Er bestond zelfs een tijd waarin hij nog Frans kon, maar meer dan 'quelle heure' en 'merci' kwam er nu niet meer uit. Onze vrienden vonden het duidelijk ook plezant. Omdat ze alletwee een date hadden gisteravond, hebben we onze bedankings-drink uitgesteld tot vanochtend. Wat doet een mens anders op zondag na het ontbijt... Ze kozen de bar aan de bib van de unief uit en toonden ons daarna nog even de hele campus (ze doen niet liever dan ons rondrijden op hun brommers).
En zo gaan we onze laatste week in Can Tho in... met hopelijk nog veel productief werk en vrije tijd genoeg om uitgebreid afscheid te nemen van onze vrienden en behulpzame kennissen!
We doen ons best om dat straaltje zonneschijn dat er hier te veel aan is richting België te sturen!
nieuwigheid van de week: gigantisch reclamebordtussen sloppen aan de overkant van ons hotel
PS: op algemene aanvraag: 1.000.000 was het enige juiste antwoord op de enquete!
(al denken we zelf dat hij zich stevig met de nulletjes vergist heeft)
(al denken we zelf dat hij zich stevig met de nulletjes vergist heeft)
zondag 31 augustus 2008
Van het kastje naar de muur naar Phong Dien
Na onze trip zijn we terug in ons veldwerk gevlogen en hebben we meteen een aantal meetings gehad. Natuurlijk ging het er op z'n Vietnamees aan toe en moesten we langs minstens 4 bureaus passeren. Van het dept. of construction richting cultural office over (2x) het museum (waar de bazin beter kon lachen dan engels spreken) naar de people's committee, waar ze ons uiteindelijk niet konden verderhelpen. De buit van de dag was een 900 bladzijden dik boek over Can Tho ......... in 't Vietnamees! Hoera hoera, maar we zien er intussen ook de charme van in :)
Gelukkig zijn er ook de mensen van de universiteit, ongelofelijk efficiënt naar plaatselijke normen en heel behulpzaam.
Verder hebben we er ook een serieuze dagtrip opzitten samen met onze vriend Thinh en 1 van zijn companen. Ze waren zo lief om ons gisteren de hele dag rond te rijden op hun brommers doorheen Phong Dien, zodat we ons studiegebied wat uitgebreider konden verkennen. 's Middags hoort daar dan natuurlijk een traditionele Pho (lees: feeuh) bij in een heel locaal etablissement (= living met tv + 3 speelgoedtafeltjes met te kleine stoeltjes voor daan). Onze dag hebben we beëindigd met een bezoek aan Hung Phu, het stadsdeel aan de overkant van de Can Tho rivier, waar ze het nieuwe centrum willen maken tegen 2020. We hadden er al een kijkje genomen de dag voordien op onze trouwe tweewielers en het mooie (ahum) 'dreamhouse Mekong' al bewonderd.
We zijn intussen ook vaste klanten aan het worden in het restaurantje 'op de hoek', waar de opa-patron ons geweldig vindt. Hij spreekt vloeiend Frans en is er vast van overtuigd dat wij werken als toeristenmagneet en zo hun klantenaantal minstens verdubbelen :)
Vandaag zijn we opnieuw richting Phong Dien getrokken met de brommertaxi en hebben we in de schroeiende hitte veldwerk verricht. Zweten, zweten en nog eens zweten.
Gezien het dinsdag 2 september de nationale feestdag is, hangen de vlaggen hier buiten met ho-pen. Benieuwd wat er dan allemaal gaat gebeuren...!
zondag 24 augustus 2008
Terug thuis in Can Tho
Voor de ongeruste zielen: na meer dan een week nog eens een blogbericht om te melden dat we veilig en wel terug 'thuis' zijn in Can Tho. Hele toffe trip naar Cambodja achter de rug, internet was enkel veel moeilijker dan in Vietnam, en de kostbare tijd die we daar hadden staken we liever in sightseeing!
An, Valerie en Ingrid zijn nog bij ons tot morgenmiddag. Vandaag hebben we ze alvast kennis laten maken met een tripje 'Can Tho Culinair', viel ten zeerste in de smaak! Morgenvroeg om 5u gaan we bootsgewijs naar de floating markets en omstreken... Aangezien dat binnen minder dan 6u is, hoogste tijd om te gaan slapen!
Cambodja verhaal volgt...
ps: Chemistry was het enige correcte antwoord op de enquete... geen eenzame gelukkige winnaar deze keer, proficiat aan de 7 mensen die het bij het rechte eind hadden!
Vrijdag 15/08: Met de bus van Can Tho naar Long Xuyen.
De bus bleek een minibus te zijn met 15 plaatsen (en veel te weinig beenruimte) die ons relatief vlot tot in Long Xuyen (LX) bracht. Onze vriend Thinh had alles voor ons in Can Tho geregeld zodat we opgehaald werden aan ons hotel en zeker waren van plaatsen op de bus. Zo'n dingen ter plekke in het busstation beginnen uitleggen in ons beste Vietnamees is onbegonnen werk :-)
Onze vriend Que hing ondertussen nog ergens in de lucht tussen Laos - Vinh - Saigon en kon ons dus niet verwelkomen. Maar Que zou Que niet zijn als hij niet voor een stand-in ontvangstcomité had gezorgd! Miss Linh ving ons de hele avond op en nam ons uiteraard mee op restaurant. Zij is de vrouw van een collega van Que die we eerder ook al ontmoet hadden. De volgende ochtend (zeer vroeg natuurlijk) had ze ook een bootje voor ons gereserveerd om de lokale floating market en drijvende vissershuizen te bewonderen.
Op het dineetje waren aanwezig: Que, zijn vrouw, Cuong (onze dikke vriend en collega van Que), en een architect met een 'Pineapple' t-shirt. Overheerlijk eten, inclusief luxe-krabben en Dalat-wijn, kortom een prachtige avond zoals we die kenden van de eerste week hier. Geen paniek, dat is hier geen dagelijkse kost!
Na een fles of zes ('one more bottle mr. Dan?') was het tijd voor ons bedje, de volgende ochtend vertrok onze privé-taxi met Que aan het stuur naar Chau Doc. Mooi stadje aan de grens met Cambodja. Net buiten de stad ligt een heilige heuvel van waar je een prachtig zicht hebt op de grens en het omliggende landschap!
Maandag: boot Chau Doc - Phnom Penh (hoofdstad Cambodja) en dan een 5u durende busrit naar Siem Reap, de stad bij de Angkor tempels... Daar vonden we in ons hotel An, Valerie en Ingrid (onze 3 mede-studentes die rond Hanoi werken, ter info voor de niet archies). Samen de ene tempel na de andere met onze drie-dagen-pas voor Angkor. Met de tuk-tuk (brommerchauffeur met zit-kar achter) komt men door het ganse Cambodjaanse land!
Only oooooooooooneeeeeeee doooooooollllllaaaaaaaaaar (de intonatie moet je erbij horen). Daarmee trokken de hopen kinderen onze aandacht om vanalles te verkopen, van drankjes tot souvenirs...
De zonsopgang en -ondergang waren jammer genoeg vrij tot zeer bewolkt, maar het bleef wel de moeite om eens gezien te hebben!
Na Angkor trokken we met z'n allen naar Phnom Penh om zo via Chau Doc terug in Can Tho te belanden. Omdat iedereen er nood aan had, hebben we gisteren een rustdag ingelast met een culinaire toer door Can Tho. De lokale keuken werd meer dan goedgekeurd door onze Hanoïers! Wie zou er niet smelten voor shrimps in mango sauce, beef with cheese, pancake with banana and chocolate..... hmmmmm! Na een enorme onweersbui stonden alle straten hier wel blank... een eerste voorproefje voor de overstromingetjes die nog volgen in september? Gelukkig was een halfuur later alles al weggedraineerd.
Vanochtend om 5u met de boot naar de floating market, met ons vijven plus Vu (onze vriend had zichzelf uitgenodigd en wij hebben hem onze cambodjaanse souvenirs overhandigd, zielsgelukkig was hij daarmee).
Na een ontbijt en de laatste banana pancake vertrokken de meisjes terug naar Hanoï met de boot en hebben wij ons terug definitief geïnstalleerd in onze hotelkamer voor de komende drie weken. Tijd om er terug in te vliegen!
Slaapwel en tot de volgende update! We zullen geen week wachten deze keer, in Vietnam lukt dat allemaal wat beter...
zaterdag 16 augustus 2008
Onderweg naar Cambodja
Op onze trip naar Cambodja spenderen we eerst een weekendje in Long Xuyen en Chau Doc, 2 stadjes tegen de grens. Gisteren zijn we na een busrit, met absoluut te weinig beenruimte, aangekomen in Long Xuyen, de thuishaven van onze vriend Que. Omdat hij zelf nog een dag in Laos zat, had hij een vriendin van hem, Linh, de opdracht gegeven ons te verwelkomen. Dus moesten we weer gaan dineren natuurlijk... Ze was ook zo vriendelijk om voor ons een boot te regelen zodat we vanochtend vroeg (6 uur, het deed pijn) al richting floating market en viskwekerijen zijn gevaren!
Vanavond zien we Que en morgen zal hij ons rondleiden in Chau Doc. En dan hopen we een bus richting Cambodja te vinden...
We proberen te updaten via internetcafeetjes tijdens de reis!
Vanavond zien we Que en morgen zal hij ons rondleiden in Chau Doc. En dan hopen we een bus richting Cambodja te vinden...
We proberen te updaten via internetcafeetjes tijdens de reis!
woensdag 13 augustus 2008
The Office
De afgelopen dagen zagen er grotendeels hetzelfde uit, al is het hier allesbehalve saai! Tripjes naar Phong Dien(PD) en dan de gegevens verwerken... met tussendoor een zwemmeke! 
De kinderen in PD vinden ons ondertussen té interessant en laten ons geen seconde met rust tijdens het werk. Niet enkel de drukkende warmte bezorgt ons hier soms hoofdpijn :)
Na veel gedoe - voor de verandering - zijn we binnengeraakt bij het institute of architecture and planning van Can Tho, 'the office' zoals wij het noemen. Daar krijgen we een vaste werkplek = twee bureau's (veel te laag voor daan) en een computer uit de jaren stillekes, maar mét autocad. Zo kunnen we efficiënter werken dan op een gedeelde laptop. Verder is het ook de bedoeling dat die mensen ons info kunnen geven over projecten en toekomstplannen, maar ofwel verstaan ze het niet, ofwel willen ze het niet geven, ofwel weten ze het zelf gewoon niet goed (hebben we de indruk). Er wordt volop onderhandeld... Vriendelijk zijn ze wel genoeg, vandaag zijn ze met ons in een minibusje voor 12 man - we waren met 4 - naar PD gereden. Vooral een beproeving voor onze hoofden en magen gezien het hobbelig parcours. Op een brommer(taxi) valt dat allemaal veel beter mee. Gelukkig is er goed nieuws!
We hebben 2 nieuwe vietnamese vriendjes opgescharreld. De regen kan hier ook positief werken, het was namelijk tijdens een schuilpartij voor een stortbui dat we aangesproken werden door Thinh, een leraar wiskunde. Uiteraard wil hij engels oefenen met ons, en wij vinden het heel handig dat hij en zijn vriend ons gratis met de brommer naar PD willen brengen. Wanneer we maar willen, die mensen hebben hier precies tijd genoeg. Gisterenavond zijn we ter kennismaking iets gaan drinken met hen in een hilarisch café. Boenkeboenke-muziek en neonlampen overal, dit alles in een waterpark. Vergeet ook niet de enquete in te vullen (om een idee te krijgen van hun engelse uitspraak)!
Vanaf vrijdag vertrekken we op trip naar Long Xuyen, Chau Doc (2 dorpjes bij de Cambodjaanse grens) en dan door naar Cambodja tot 24 aug...!
Tot de volgende keer!
maandag 11 augustus 2008
En de winnaar is...
Gouden Boeddha en kauwgom!
Slechts 1 (!!) iemand had het bij het rechte eind. De eerlijke winnaar mag zich melden en krijgt van ons een vietnamese verrassing! We moeten toegeven, we zaten de hele tijd te hopen dat er geen 2e stem zou komen op dit juiste antwoord. Proficiat aan de gelukkige en voor al de rest: deelnemen is belangrijker dan winnen!
We plaatsen zo snel mogelijk een nieuwe enquête!
vrijdag 8 augustus 2008
Regenseizoen?
We voelen nattigheid...
Gewoonlijk krijgen we hier overdag af en toe een bui, vooral rond 17u, daar valt mee te leven (de rest van de dag kunnen we dan min of meer plannen).
Dinsdag viel het weer nog goed mee. Na een afspraak met iemand van het Departement van Planning en Investeringen, die ons weinig te melden had, toerden we op onze hippe fietsen door de stad op zoek naar Engelstalige boeken. Zowel in de stadsbib als de grootste boekenwinkel bleken ze hier echter niets interessant te hebben. Onze enige goede bron is de Universiteit (incl. bib). We zijn ondertussen dan ook bezig met een heuse procedure om aan een bib-kaart te geraken. Een heel gedoe met aanbevelingsbrieven van officiele instanties, sleept nog minstens een week aan... We beseffen ondertussen dat niets hier zo snel in orde komt als wij zouden willen of gewoon zijn van thuis :-) Om toch niet van een kale reis terug te keren die dag, zijn we in enkele torenhoge hotels gaan vragen of we op hun dakterras mochten om panoramische foto's van stad en rivier te nemen. Prachtig uitzicht!
Niet enkel de bureaucratische gewoontes hier, ook de regen kwam roet in het eten gooien. Zowel woensdag als donderdag vielen letterlijk in het water. Ons geplande tripje naar Phong Dien kwam er woensdag dan ook niet van. We konden met moeite de deur uit om te eten/winkelen. Donderdag begon al even slecht, maar gelukkig klaarde het op tegen de middag. Onderweg op de moto-taxi nog een fikse bui gehad, maar eenmaal ginder gelukkig niet veel regen meer! Over moto-taxi's gesproken (Xe Om in het vietnamees): er moet uiteraard altijd onderhandeld worden over de prijs, maar gisteren namen hun voorgestelde tarieven echt hallucinante proporties aan. Normaal betalen we hier zo'n 70.000 dong samen. Gisteren dachten ze ons in t zak te zetten voor 280.000 dong. Eens goed lachen, gebaren dat ze zot zijn en dan gewoon weggaan. Hopelijk komt er een dag dat ze ons hier beginnen kennen, want altijd een kwartier rondlopen om een redelijke prijs te vinden wordt wel vermoeiend.
Eens in Phong Dien gingen we op zoek naar de meer afgelegen wijkjes die we in kaart moeten brengen. Amper 50m van de drukke hoofdbaan zit je al in een totaal andere wereld hier! Platteland om te beginnen, op den duur zelfs ware brousse. Halfweg kregen we ook nog eens een resem dolenthousiaste kindjes achter ons aan (een stuk of 8). Onder luid jolijt leidden ze ons tot diep in niemandsland. En maar poseren voor de foto!
Na een vaste stop bij ons plaatselijk stamcafé - met terras aan de rivier - namen we de brommer terug naar Can Tho. Trouwens: dat 'café' is helemaal niet het luxegeval dat je je nu inbeeldt, wel gewoon bij mensen thuis in de huiskamer (waar Brazilië-België opstond).
Vandaag, vrijdag, nog eens langs de uniefbib om pasfoto's af te geven voor onze bibkaart (waar we dus nog een week op moeten wachten). Vanmiddag gaan we langs bij 'the office', een bureau waar ze ons hopelijk nog kaarten of info over projecten kunnen voorzien. Gelegen vlakbij ons zwembad, 't is dus van te moeten!
Hou de regen maar in belgië en tot de volgende!
Gewoonlijk krijgen we hier overdag af en toe een bui, vooral rond 17u, daar valt mee te leven (de rest van de dag kunnen we dan min of meer plannen).
Dinsdag viel het weer nog goed mee. Na een afspraak met iemand van het Departement van Planning en Investeringen, die ons weinig te melden had, toerden we op onze hippe fietsen door de stad op zoek naar Engelstalige boeken. Zowel in de stadsbib als de grootste boekenwinkel bleken ze hier echter niets interessant te hebben. Onze enige goede bron is de Universiteit (incl. bib). We zijn ondertussen dan ook bezig met een heuse procedure om aan een bib-kaart te geraken. Een heel gedoe met aanbevelingsbrieven van officiele instanties, sleept nog minstens een week aan... We beseffen ondertussen dat niets hier zo snel in orde komt als wij zouden willen of gewoon zijn van thuis :-) Om toch niet van een kale reis terug te keren die dag, zijn we in enkele torenhoge hotels gaan vragen of we op hun dakterras mochten om panoramische foto's van stad en rivier te nemen. Prachtig uitzicht!
Eens in Phong Dien gingen we op zoek naar de meer afgelegen wijkjes die we in kaart moeten brengen. Amper 50m van de drukke hoofdbaan zit je al in een totaal andere wereld hier! Platteland om te beginnen, op den duur zelfs ware brousse. Halfweg kregen we ook nog eens een resem dolenthousiaste kindjes achter ons aan (een stuk of 8). Onder luid jolijt leidden ze ons tot diep in niemandsland. En maar poseren voor de foto!
Na een vaste stop bij ons plaatselijk stamcafé - met terras aan de rivier - namen we de brommer terug naar Can Tho. Trouwens: dat 'café' is helemaal niet het luxegeval dat je je nu inbeeldt, wel gewoon bij mensen thuis in de huiskamer (waar Brazilië-België opstond).
Vandaag, vrijdag, nog eens langs de uniefbib om pasfoto's af te geven voor onze bibkaart (waar we dus nog een week op moeten wachten). Vanmiddag gaan we langs bij 'the office', een bureau waar ze ons hopelijk nog kaarten of info over projecten kunnen voorzien. Gelegen vlakbij ons zwembad, 't is dus van te moeten!
Hou de regen maar in belgië en tot de volgende!
maandag 4 augustus 2008
Genoeg geaklimatiseerd, tijd voor het echte werk!
Eerst en vooral: de vorige enquete is gesloten, de meerderheid had het bij het rechte eind: 6 bagagecontroles moesten we ondergaan op de heenreis...lang leve de chinezen!
Dat was een opwarmertje, er staat al een nieuwe enquete klaar die een graadje moeilijker is, beproef dus zeker uw geluk rechts op deze pagina ----------------->
Zaterdag 2 aug: Mooie liedjes duren niet lang en dus kon en mocht ons luilekker-leventje hier vol uitstapjes en dineetjes geen dagelijkse gewoonte worden... We hebben hier ook werk te doen! Veldwerk zoals dat zo graag genoemd wordt. Om onze goesting al niet na 1 dag over te doen waaien, zijn we erin gevlogen met een heuse boottocht van 5u 's ochtends tot 14u... Werken noemen wij dat? Fotograferen, noteren, tekenen,... Alles wat interessant kan lijken binnen ons thema van 'River Urbanism'.
Het bootje was zo'n traditioneel Vietnamees houten schuitje waar je met 4 man in kan. We hadden onze Vietnamese ober-student-vriend Vu meegenomen als tolk om uit te leggen aan de vissersvrouw dat we niet de traditionele toeristentoer langs attracties en tempels wilden doen, maar dat we zoveel mogelijk van de rivier moesten zien, dus ook van alle kleine zij-armpjes waar doordeweekse georganiseerde tripjes niet passeren. Een pracht van een uitstapje werd het, ook voor Vu die in Can Tho woont maar dit alles nog nooit gedaan had... We trakteerden hem op een lunch en hij ons op kadootjes (enquete rechts!).
Moe maar voldaan een goeie middagdut gedaan om dan 's avonds te gaan eten (die goede gewoonte leren we niet af! voor dat geld hier kan je thuis niet zelf koken...)
Zondag bij gebrek aan kerk de dag begonnen met een bezoek aan het stadsmuseum. Jammer dat de helft van de bordjes enkel in het vietnamees beschikbaar was :-)
De namiddag bestond uit een fietstocht rondom de stad, naar een schiereiland, op zoek naar interessante publieke ruimtes aan het water (die we in kaart moeten brengen).
Na een helse tocht door het brommer- en autoverkeer (telkens weer verschieten) veilig en wel terug thuis geraakt. Onderweg ook nog gaan zwemmen op onze vaste stek, een luxehotel waar we een maandabonnement hebben genomen tegen vriendenprijs om te gaan zwemmen zo vaak we willen! heerlijk verfrissend, efjes uitblazen uit de drukte van het centrum...
Onderweg ook nog eens goed doorregend, gelukkig is dat hier minder onaangenaam dan in België.
Vandaag, maandag, vroeg uit de veren voor een trip op de motor-taxi naar Phong Dien, de stadsbuurt waar het grootste deel van ons werk zich situeert. Na het nodige onderhandelen over de prijs en een ritje van 35min was het tijd voor een verkenningswandeling door het lokale centrum daar. Slopende warmte, enorm vochtig, en maar zweten... Gelukkig weten we nu op de 'kaart' (die eigenlijk niet bestaat, enkel de rivier en een hoofdweg zijn aangeduid) waar alles zich zowat bevindt... Geen kale reis dus! Eenmaal uitgepuft thuis de nodige info verwerkt om vervolgens naar ons favoriet terrasje te gaan (bij ober-vriend Vu). Nu gaan we onder de veren (al is het hier te warm momenteel om met deken te slapen, de airco flipt tijdelijk)! Slaapwel!
Dat was een opwarmertje, er staat al een nieuwe enquete klaar die een graadje moeilijker is, beproef dus zeker uw geluk rechts op deze pagina ----------------->
Zaterdag 2 aug: Mooie liedjes duren niet lang en dus kon en mocht ons luilekker-leventje hier vol uitstapjes en dineetjes geen dagelijkse gewoonte worden... We hebben hier ook werk te doen! Veldwerk zoals dat zo graag genoemd wordt. Om onze goesting al niet na 1 dag over te doen waaien, zijn we erin gevlogen met een heuse boottocht van 5u 's ochtends tot 14u... Werken noemen wij dat? Fotograferen, noteren, tekenen,... Alles wat interessant kan lijken binnen ons thema van 'River Urbanism'.
Moe maar voldaan een goeie middagdut gedaan om dan 's avonds te gaan eten (die goede gewoonte leren we niet af! voor dat geld hier kan je thuis niet zelf koken...)
Zondag bij gebrek aan kerk de dag begonnen met een bezoek aan het stadsmuseum. Jammer dat de helft van de bordjes enkel in het vietnamees beschikbaar was :-)
De namiddag bestond uit een fietstocht rondom de stad, naar een schiereiland, op zoek naar interessante publieke ruimtes aan het water (die we in kaart moeten brengen).
Na een helse tocht door het brommer- en autoverkeer (telkens weer verschieten) veilig en wel terug thuis geraakt. Onderweg ook nog gaan zwemmen op onze vaste stek, een luxehotel waar we een maandabonnement hebben genomen tegen vriendenprijs om te gaan zwemmen zo vaak we willen! heerlijk verfrissend, efjes uitblazen uit de drukte van het centrum...
Onderweg ook nog eens goed doorregend, gelukkig is dat hier minder onaangenaam dan in België.
Vandaag, maandag, vroeg uit de veren voor een trip op de motor-taxi naar Phong Dien, de stadsbuurt waar het grootste deel van ons werk zich situeert. Na het nodige onderhandelen over de prijs en een ritje van 35min was het tijd voor een verkenningswandeling door het lokale centrum daar. Slopende warmte, enorm vochtig, en maar zweten... Gelukkig weten we nu op de 'kaart' (die eigenlijk niet bestaat, enkel de rivier en een hoofdweg zijn aangeduid) waar alles zich zowat bevindt... Geen kale reis dus! Eenmaal uitgepuft thuis de nodige info verwerkt om vervolgens naar ons favoriet terrasje te gaan (bij ober-vriend Vu). Nu gaan we onder de veren (al is het hier te warm momenteel om met deken te slapen, de airco flipt tijdelijk)! Slaapwel!
vrijdag 1 augustus 2008
een weekje workshop
We zijn nu vrijdagmiddag en hebben er een weekje workshop opzitten met 35 vietnamezen en kelly. Op vele momenten waren wij, zijnde exotische westerlingen, dé grote attractie... Heel blij dat ze eens konden lachen met daan z'n 2 meter of mijn blank velleke natuurlijk. Voor de rest wel een hoop vriendelijke mensen, sommige echter wat te opdringerig.
Dinsdag zijn we, na een ochtend vol boeiende vietnamese lezingen, even stiekem ontsnapt van de officiële lunch en snel met 2 iets gaan eten. In de namiddag stond er een sitebezoek gepland naar Phong Dien (het stadsdeel waarrond wij zullen werken), dus we wilden zeker mee met de workshop. Uiteindelijk bleek de hele uitstap een grote klucht! Er was geen gids voorzien en niemand van de hoge pieten wist wat er juist moest gebeuren. Als we dan uiteindelijk 'niet over een brug konden omdat de taxibusjes meer wogen dan 2 ton', moesten we noodgedwongen terugdraaien en een bezoekje brengen aan een 'resort'... (het enige toeristische park dat er hier te vinden valt) Kelly natuurlijk enorm ontgoocheld (en wij ook), want we hadden echt geen behoefte om een mislukte dierentuin in combinatie met een afkooksel van Bokrijk te gaan bekijken. Maar de deelnemers van de workshop leken zich kostelijk te amuseren :)
Daar stond ook het diner gepland, met allerlei lekkers als schildpad en krokodil dat voor onze neus verscheen... En omdat de Vietnamezen enorm gastvrij zijn (en ook omdat we nog steeds een beetje onhandig en dus trager zijn met de stokjes), scheppen ze graag altijd onze kommetjes vol. Ik kom er jammer genoeg niet altijd vanaf met het excuus dat ik al genoeg gegeten heb...
Kortom: we hebben niets van Phong Dien gezien die namiddag. Aangezien het avondmaal om 17u plaatsvond zijn we daarna onder ons vijf (met tolk Huyen en haar vriendin) een crèpe met banaan en chocoladesaus gaan eten... Ook dat kennen ze hier! hmmmmmmmm
De volgende morgen zijn we naar het bureau van mr. Thuy (een nieuw vriendje in Can Tho, architect en dus handige informatiebron) geweest om hem wat advies te vragen voor housing. Uiteindelijk heeft hij ons uitgelegd waar we moesten zijn aan de universiteit om daar een huisje te vragen. We zijn beland bij het 'international office' waar ze (we vielen achterover) maar amper een letter engels verstonden. Een halfuur, en 3 tussenpersonen, later verstonden ze ons dan toch en toonden ze ons waar we konden gaan kijken. Op die campus vonden we enkel 15 kleine, vuile huisjes, een koppel Amerikanen en een lerares Frans. Na even rondkijken wisten we wel dat we daar geen 2 maand wilden verblijven :)
Dan maar terug naar de workshop. In de namiddag eindelijk nuttige lezingen, van Kelly en in 't Engels. 's Avonds hebben we onze gewoontes even aan de kant geschoven en zijn we met 3 pizza gaan eten (Kelly was er al de hele dag over bezig), lekker!
Donderdagochtend zijn we dan opnieuw gestart aan een zoektocht voor housing, deze keer langsheen hotels. Kort samengevat: neem 2 Vietnamezen mee en laat hen overal een goei prijsje lospeuteren. Omdat veel hotels geen internet hebben, bleek het niet zo'n eenvoudige opgave. 1 van de organisatoren van de workshop had echter ook nog een appartementje voor ons kunnen regelen. Wij daar dus vol overtuiging naartoe gaan kijken. Nu bleek het echter te gaan om een (pas gebouwd) huisje: 1 grote kamer met achterin een 'badkamer' van 2 m² zonder deur of plafond en enkel een gat in de grond dat dienst moest doen als toilet, lavabo en douche ofzo. Er stonden ook geen meubels in, laat staan dat er airco of internet was. We hebben de eigenaar heel beleefd gemeld dat wij gedurende 2 maanden wel eens een douche willen nemen en dat een bed ons ook wel handig leek...
Om dan alle kopzorgen van het housing-probleem even aan de kant te schuiven, hebben we fietsen gekocht! 2 schitterende modellekes, made in China, en met heel kleine wieltjes (dat is hier standaard). Daan had echter een probleempje met de hoogte van stuur en zadel, maar gelukkig wist de handige fietsenmaker wel raad. Gewoon een extra buis in het kader rammen en hopla, fietsen op maat! Met een slot en mandje erbij zijn we nu helemaal klaar om door het verkeer te sjeezen :)
's Namiddags zijn we met Que, bevriende architect van Kelly, op de brommertaxi door Phong Dien gereden. Het was echt supermooi om zo een eerste keer ons onderzoeksgebied te zien. Doorheen allemaal kleine 'alleys', langs enorm veel waterwegen en over honderd bruggetjes zijn we gereden. En elke keer we voorbij kindjes komen, roepen die heel enthousiast 'HELLO HELLO!' (voor die ene keer dat er daar eens westerlingen passeren)
's Avonds zijn we gaan dineren met Que en (zoals telkens) een hoop vrienden die er stapsgewijs bijkomen. Daar hebben we weer eens goed gelachen en een aantal mensen leren kennen die nog nuttig kunnen zijn (zoals een prof in environmental studies aan de unief hier). De mannen vonden het wel nodig om een fles 'Hanoi vodka' te openen bij het eten, en Daan moést meedrinken... 23 shotjes later was Daan de enige die nog recht kon lopen en zaten de Vietnamese vriendjes er maar verdwaasd bij.
Vandaag hebben we beslist om ons huidig hotel als woonst te houden voor 2 maanden (hier is redelijk veel plaats, internet en we krijgen korting!). Deze voormiddag eindigde de workshop en de lunch was dus een feestmaaltijd... Onze vrienden waren dolenthousiast, en naast het gewone klinken, werd er nu ook goed gezongen aan tafel. Uiteraard moesten wij ook voor entertainment zorgen en een Vlaams liedje zingen. Vol overtuiging hebben we hen dan ook 'vrolijke vrienden' voorgezongen :) Ambiance!
Kelly is dan terug vertrokken richting België, dus vanaf nu staan we er alleen voor! Morgen gaan we dan ook echt in ons veldwerk vliegen, want er moet nog heel wat onderzocht worden de komende weken...
groetjes!
Dinsdag zijn we, na een ochtend vol boeiende vietnamese lezingen, even stiekem ontsnapt van de officiële lunch en snel met 2 iets gaan eten. In de namiddag stond er een sitebezoek gepland naar Phong Dien (het stadsdeel waarrond wij zullen werken), dus we wilden zeker mee met de workshop. Uiteindelijk bleek de hele uitstap een grote klucht! Er was geen gids voorzien en niemand van de hoge pieten wist wat er juist moest gebeuren. Als we dan uiteindelijk 'niet over een brug konden omdat de taxibusjes meer wogen dan 2 ton', moesten we noodgedwongen terugdraaien en een bezoekje brengen aan een 'resort'... (het enige toeristische park dat er hier te vinden valt) Kelly natuurlijk enorm ontgoocheld (en wij ook), want we hadden echt geen behoefte om een mislukte dierentuin in combinatie met een afkooksel van Bokrijk te gaan bekijken. Maar de deelnemers van de workshop leken zich kostelijk te amuseren :)
Daar stond ook het diner gepland, met allerlei lekkers als schildpad en krokodil dat voor onze neus verscheen... En omdat de Vietnamezen enorm gastvrij zijn (en ook omdat we nog steeds een beetje onhandig en dus trager zijn met de stokjes), scheppen ze graag altijd onze kommetjes vol. Ik kom er jammer genoeg niet altijd vanaf met het excuus dat ik al genoeg gegeten heb...
Kortom: we hebben niets van Phong Dien gezien die namiddag. Aangezien het avondmaal om 17u plaatsvond zijn we daarna onder ons vijf (met tolk Huyen en haar vriendin) een crèpe met banaan en chocoladesaus gaan eten... Ook dat kennen ze hier! hmmmmmmmm
De volgende morgen zijn we naar het bureau van mr. Thuy (een nieuw vriendje in Can Tho, architect en dus handige informatiebron) geweest om hem wat advies te vragen voor housing. Uiteindelijk heeft hij ons uitgelegd waar we moesten zijn aan de universiteit om daar een huisje te vragen. We zijn beland bij het 'international office' waar ze (we vielen achterover) maar amper een letter engels verstonden. Een halfuur, en 3 tussenpersonen, later verstonden ze ons dan toch en toonden ze ons waar we konden gaan kijken. Op die campus vonden we enkel 15 kleine, vuile huisjes, een koppel Amerikanen en een lerares Frans. Na even rondkijken wisten we wel dat we daar geen 2 maand wilden verblijven :)
Dan maar terug naar de workshop. In de namiddag eindelijk nuttige lezingen, van Kelly en in 't Engels. 's Avonds hebben we onze gewoontes even aan de kant geschoven en zijn we met 3 pizza gaan eten (Kelly was er al de hele dag over bezig), lekker!
Donderdagochtend zijn we dan opnieuw gestart aan een zoektocht voor housing, deze keer langsheen hotels. Kort samengevat: neem 2 Vietnamezen mee en laat hen overal een goei prijsje lospeuteren. Omdat veel hotels geen internet hebben, bleek het niet zo'n eenvoudige opgave. 1 van de organisatoren van de workshop had echter ook nog een appartementje voor ons kunnen regelen. Wij daar dus vol overtuiging naartoe gaan kijken. Nu bleek het echter te gaan om een (pas gebouwd) huisje: 1 grote kamer met achterin een 'badkamer' van 2 m² zonder deur of plafond en enkel een gat in de grond dat dienst moest doen als toilet, lavabo en douche ofzo. Er stonden ook geen meubels in, laat staan dat er airco of internet was. We hebben de eigenaar heel beleefd gemeld dat wij gedurende 2 maanden wel eens een douche willen nemen en dat een bed ons ook wel handig leek...
Om dan alle kopzorgen van het housing-probleem even aan de kant te schuiven, hebben we fietsen gekocht! 2 schitterende modellekes, made in China, en met heel kleine wieltjes (dat is hier standaard). Daan had echter een probleempje met de hoogte van stuur en zadel, maar gelukkig wist de handige fietsenmaker wel raad. Gewoon een extra buis in het kader rammen en hopla, fietsen op maat! Met een slot en mandje erbij zijn we nu helemaal klaar om door het verkeer te sjeezen :)
's Namiddags zijn we met Que, bevriende architect van Kelly, op de brommertaxi door Phong Dien gereden. Het was echt supermooi om zo een eerste keer ons onderzoeksgebied te zien. Doorheen allemaal kleine 'alleys', langs enorm veel waterwegen en over honderd bruggetjes zijn we gereden. En elke keer we voorbij kindjes komen, roepen die heel enthousiast 'HELLO HELLO!' (voor die ene keer dat er daar eens westerlingen passeren)
's Avonds zijn we gaan dineren met Que en (zoals telkens) een hoop vrienden die er stapsgewijs bijkomen. Daar hebben we weer eens goed gelachen en een aantal mensen leren kennen die nog nuttig kunnen zijn (zoals een prof in environmental studies aan de unief hier). De mannen vonden het wel nodig om een fles 'Hanoi vodka' te openen bij het eten, en Daan moést meedrinken... 23 shotjes later was Daan de enige die nog recht kon lopen en zaten de Vietnamese vriendjes er maar verdwaasd bij.
Vandaag hebben we beslist om ons huidig hotel als woonst te houden voor 2 maanden (hier is redelijk veel plaats, internet en we krijgen korting!). Deze voormiddag eindigde de workshop en de lunch was dus een feestmaaltijd... Onze vrienden waren dolenthousiast, en naast het gewone klinken, werd er nu ook goed gezongen aan tafel. Uiteraard moesten wij ook voor entertainment zorgen en een Vlaams liedje zingen. Vol overtuiging hebben we hen dan ook 'vrolijke vrienden' voorgezongen :) Ambiance!
Kelly is dan terug vertrokken richting België, dus vanaf nu staan we er alleen voor! Morgen gaan we dan ook echt in ons veldwerk vliegen, want er moet nog heel wat onderzocht worden de komende weken...
groetjes!
dinsdag 29 juli 2008
Workshop-initiatie
Maandag 28 juli, eerste dag van de Workshop die hier plaatsvindt gedurende deze week.
De intro mochten we skippen van kelly (om 8u) omdat die bestaat uit kennismakingsspelletjes onder de deelnemers (allemaal vietnamezen) waarbij ze in een kring staan en met hun handen moeten klappen... We verschieten hier nogal eens van de gewoontes. Een andere mooie: vietnamezen zijn over-romantisch en doen niets liever dan westerse melige muziek gebruiken om zelf een clipje bij te maken vol zonsondergangen, bloemen, en - zij het zeer preutse- liefdestaferelen.
De vietnamese lezingen waren betrekkelijk saai, vooral omdat we er geen letter van begrepen.
De tolk die via een oortje simultaanvertaalde zat vlak bij ons zodat we wel flarden konden opvangen (maar er waren slechts 2 oortjes beschikbaar, voor kelly en joris). Vervolgens de traditionele gezamelijke lunch, waarbij er geschrokt wordt om dan zo snel mogelijk een middagdutje te kunnen gaan doen. Na een redelijk slopende namiddag was het diner-tijd, ditmaal met een vriend-architect van kelly die hier 2 uur vandaan woont. Uiteindelijk draait zo'n avond er dan op uit dat je met 6 vietnamezen aan tafel belandt, omdat ze hun vrienden, collega's en neven uitnodigen terwijl ze daar zitten :-) Gezellige boel! Nadien nog op een locaal marktpleintje een zoveelste bier/wijnglas gedronken (het zijn nogal zuipschuiten hier) aan plastieken tafeltjes/stoeltjes van 30cm hoog.
Nu zijn we weg, om 10.30 worden we op de workshop verwacht (blij dat we het eerste deel mogen skippen).
Tot dra!
De intro mochten we skippen van kelly (om 8u) omdat die bestaat uit kennismakingsspelletjes onder de deelnemers (allemaal vietnamezen) waarbij ze in een kring staan en met hun handen moeten klappen... We verschieten hier nogal eens van de gewoontes. Een andere mooie: vietnamezen zijn over-romantisch en doen niets liever dan westerse melige muziek gebruiken om zelf een clipje bij te maken vol zonsondergangen, bloemen, en - zij het zeer preutse- liefdestaferelen.
De vietnamese lezingen waren betrekkelijk saai, vooral omdat we er geen letter van begrepen.
De tolk die via een oortje simultaanvertaalde zat vlak bij ons zodat we wel flarden konden opvangen (maar er waren slechts 2 oortjes beschikbaar, voor kelly en joris). Vervolgens de traditionele gezamelijke lunch, waarbij er geschrokt wordt om dan zo snel mogelijk een middagdutje te kunnen gaan doen. Na een redelijk slopende namiddag was het diner-tijd, ditmaal met een vriend-architect van kelly die hier 2 uur vandaan woont. Uiteindelijk draait zo'n avond er dan op uit dat je met 6 vietnamezen aan tafel belandt, omdat ze hun vrienden, collega's en neven uitnodigen terwijl ze daar zitten :-) Gezellige boel! Nadien nog op een locaal marktpleintje een zoveelste bier/wijnglas gedronken (het zijn nogal zuipschuiten hier) aan plastieken tafeltjes/stoeltjes van 30cm hoog.
Nu zijn we weg, om 10.30 worden we op de workshop verwacht (blij dat we het eerste deel mogen skippen).
Tot dra!
Weekend in een notendop
Ons eerste weekend in Can Tho (maar zeker niet het laatste) was een meevaller.
Niet dat hier veel onderscheid gemaakt wordt tussen week/weekend, op zondag zijn alle winkels (straatwinkels+supermarkten) ook gewoon open.
Zaterdag was het vooral verkennen van de stad om dan 's avonds op uitnodiging met 18 vietnamezen en joris de hollander op een boot te gaan eten. Hele toeristische bedoening, de Vietnamezen houden nogal van kitscherige verlichting (een deel van de gebouwen is echt niet om aan te zien, het is hier het hele jaar kerstmis!). 's Middags hadden we op een terrasje kennisgemaakt met een opdienster-studente, die superenthousiast was omdat wij ook studenten zijn (vele mensen kunnen dat hier blijkbaar niet geloven, ze zien enkel toeristen).
Na het diner op de boot draaide die nog een paar toertjes en deed een klein ommetje om ons iets van de oever bij nacht te laten zien (om 19u is het hier pikdonker).
Zondag hele voormiddag regen, normaal houdt het weer zich hier strikter aan de regenseizoen-timing en begint het hier te gieten rond 17u. Die voormiddag heeft zich dus - zoals dat wel eens mag op zondag - beperkt tot binnenzitten en lezen. In de namiddag nogmaals in ons (lees:kelly's) favoriete restaurantje gaan eten om daarna rond 15u mee te helpen bij de voorbereiding voor de workshop. Ze konden mijn (Daan) lengte wel gebruiken bij het ophangen van hele hoge posters, de arme vietnamezen die daarvoor verantwoordelijk waren hadden meer de gestalte van annelies :-)
En dan... zwemmen! In het Victoria Hotel waar joris verblijft. Onze eerste ervaring met een brommer-taxi om tot ginder te raken. Kort samengevat: afdingen, afdingen, helm opzetten, achterop gaan zitten, je goed vasthouden en hopen dat je heelhuids aankomt. Nee het verkeer valt hier best mee hoor, HCMC was echt een ramp op dat gebied (zie youtube filmpje rechts).
We kunnen in dat hotel trouwens een maandabonnement nemen voor ong. 20euro, dan mogen we zoveel gaan zwemmen/gymmen/... als we willen. Een aanrader dus!
Nadien de boot terug naar Can Tho centrum voor een snelle hap. Hier leerden we wederom een ober-student kennen die enorm blij was kennis met ons te maken. Uitwisseling van e-mail adressen en gsm nummers enz... We maken hier vriendjes! Zij willen hun engels oefenen (dat heel moeilijk te verstaan valt) en wij willen dat ze ons helpen waar ze ons niet verstaan (de meerderheid kan hier enkel vietnamees).
s Avonds aan onze planning gewerkt, die tien resterende weken blijken heel snel gevuld!
Niet dat hier veel onderscheid gemaakt wordt tussen week/weekend, op zondag zijn alle winkels (straatwinkels+supermarkten) ook gewoon open.
Zaterdag was het vooral verkennen van de stad om dan 's avonds op uitnodiging met 18 vietnamezen en joris de hollander op een boot te gaan eten. Hele toeristische bedoening, de Vietnamezen houden nogal van kitscherige verlichting (een deel van de gebouwen is echt niet om aan te zien, het is hier het hele jaar kerstmis!). 's Middags hadden we op een terrasje kennisgemaakt met een opdienster-studente, die superenthousiast was omdat wij ook studenten zijn (vele mensen kunnen dat hier blijkbaar niet geloven, ze zien enkel toeristen).
Na het diner op de boot draaide die nog een paar toertjes en deed een klein ommetje om ons iets van de oever bij nacht te laten zien (om 19u is het hier pikdonker).
Zondag hele voormiddag regen, normaal houdt het weer zich hier strikter aan de regenseizoen-timing en begint het hier te gieten rond 17u. Die voormiddag heeft zich dus - zoals dat wel eens mag op zondag - beperkt tot binnenzitten en lezen. In de namiddag nogmaals in ons (lees:kelly's) favoriete restaurantje gaan eten om daarna rond 15u mee te helpen bij de voorbereiding voor de workshop. Ze konden mijn (Daan) lengte wel gebruiken bij het ophangen van hele hoge posters, de arme vietnamezen die daarvoor verantwoordelijk waren hadden meer de gestalte van annelies :-)
En dan... zwemmen! In het Victoria Hotel waar joris verblijft. Onze eerste ervaring met een brommer-taxi om tot ginder te raken. Kort samengevat: afdingen, afdingen, helm opzetten, achterop gaan zitten, je goed vasthouden en hopen dat je heelhuids aankomt. Nee het verkeer valt hier best mee hoor, HCMC was echt een ramp op dat gebied (zie youtube filmpje rechts).
We kunnen in dat hotel trouwens een maandabonnement nemen voor ong. 20euro, dan mogen we zoveel gaan zwemmen/gymmen/... als we willen. Een aanrader dus!
Nadien de boot terug naar Can Tho centrum voor een snelle hap. Hier leerden we wederom een ober-student kennen die enorm blij was kennis met ons te maken. Uitwisseling van e-mail adressen en gsm nummers enz... We maken hier vriendjes! Zij willen hun engels oefenen (dat heel moeilijk te verstaan valt) en wij willen dat ze ons helpen waar ze ons niet verstaan (de meerderheid kan hier enkel vietnamees).
s Avonds aan onze planning gewerkt, die tien resterende weken blijken heel snel gevuld!
zaterdag 26 juli 2008
Allo? Met Can Tho?
dag 2 in Vietnam:
6.45u de wekker, om dan snel te ontbijten, uit te checken in ons hotel en de taxi te nemen naar de rivier, vanwaar we met de (speed)boot naar Can Tho zouden snellen...
jammer genoeg verstond de taxichauffeur geen letter engels, ook al knikte hij van yes, ipv naar de rivier te rijden begon hij gewoon met de auto ons richting Can Tho te brengen! gelukkig hebben we voorlopig altijd en overal kelly in de buurt die snel in de mot had dat hij compleet fout was en met handen en voeten probeerde uit te leggen naar waar hij dan wel moest (de boot vertrok om 8u en die mochten we echt niet missen, het was de enige die dag)
uiteindelijk goed en wel op de boot geraakt en dan full speed over de Saigon River (gigantisch breed) richting bestemming! met een snelheid van rond de 70km per uur vlogen we langs de kleine éénmansbootjes en de grote vrachtboten met tonnen zand. op den duur was het onmogelijk je ogen nog open te houden van de wind...
oorspronkelijk was het plan trouwens om met de auto naar Can Tho te rijden (met kelly), maar bij ons eerste ontbijt wist ze ons te melden dat de plannen veranderd waren en dat Joris (een Hollander die hier woont en werkt in het kader van ontwikkelingssamenwerking) tickets had voor de boot! zo maakten we voor de eerste keer kennis met een niet-vietnamees, heel sympathieke man, we zullen hem hier nog zien de komende week voor de workshop die hier maandag start. hij had ook zijn vrouw (een buitenlandse) en ongelooflijk schattig dochtertje mee, daarmee wisten we waar naar te kijken als er even niets te zien was aan de overigens prachtige oevers van de Saigon River.
Na 3.5u kwamen we aan in Can Tho, vanwaar een elektrische taxi ons naar ons hotelletje bracht.
Leuke kamer, met gallerij-balkon naar zowel de straat als de rivier, zowaar een bad (niet dat we daar naar snakken in deze tropische hitte) en verder hopen salamanders op de buitenmuren (gisteren zelfs eentje op de binnenmuur) die we te vriend moeten houden omdat ze niets liever eten dan muskieten!
na een heerlijke lunch met kelly (in haar favoriete restaurantje hier, met zicht vanop het terras boven naar de rivier) vielen we, eenmaal op de kamer, als een blok in slaap voor een middagdut van goed 3 uur... (het helse tempo de eerste dagen en de overweldigende warmte eisten hun tol)
vervolgens een korte verkenningstocht door de stad, aangename eerste ontmoeting, op zoek naar een kaart van Can Tho (hebben we absoluut nodig). De mensen spreken hier echt geen letter engels, zo bleek al snel (het enige dat we vroegen was 'map of Can Tho' en 'book shop', en dat bleek zelfs aan een hotelreceptie te moeilijk)
uiteindelijk kon een goeie ziel uit een moderne Nokia shop (niet alles is hier armzalig!) ons verderhelpen naar een enorme boekenwinkel waar we uiteindelijk de kaart vonden. verdere indrukken van de stad: hopén flatscreen-tv winkels (opeengestapeld in kleine winkels), nergens een winkelnaam die ook in het engels werd aangegeven (in tegenstelling tot HCMC staat het toerisme hier nog maar in de kinderschoenen), en ongelooflijk lage prijzen in de winkels (een scheermesje van gilette voor nog geen halve euro, om maar iets te noemen)
we kunnen jammer genoeg niet al jullie wensen opschrijven en de hele reutemeteut importeren, of het zou met FedEx moeten zijn :-)
avondmaal wederom met ons drie (A,D, Kelly) op een gezellig terrasje aan het water. als vermeldenswaardige culinaire experimenten (middag+avond) vallen te vermelden: Can Tho bier, gefrituurde kikkerpoten (annelies vond het idee te slijmerig en zette haar joker in, ik doe mijn best om ze ooit zover te krijgen), 'morning glory' (een soort groente die uit de rivier komt), en een vissaus waarvan gezegd wordt dat je er langer van leeft (de vietnamezen horen wereldwijd bij de top qua levensduur)... verder is hier enorm lekker, al seafood wat de klok slaat
verder kregen we al meer info van kelly over ons te verrichten veldwerk, het ziet er interessant uit!
nu trekken we voor een tweede verkenning de stad in, op zoek naar een betere kaart :-)
en dan nog eentje om jullie jaloers te maken: mogelijks (hopelijk!) kunnen we morgen bij joris in zijn poepsjiek hotel gaan zwemmen! (hij nodigt ons uit en kelly is alvast dolenthousiast)
jullie horen het nog!
6.45u de wekker, om dan snel te ontbijten, uit te checken in ons hotel en de taxi te nemen naar de rivier, vanwaar we met de (speed)boot naar Can Tho zouden snellen...
jammer genoeg verstond de taxichauffeur geen letter engels, ook al knikte hij van yes, ipv naar de rivier te rijden begon hij gewoon met de auto ons richting Can Tho te brengen! gelukkig hebben we voorlopig altijd en overal kelly in de buurt die snel in de mot had dat hij compleet fout was en met handen en voeten probeerde uit te leggen naar waar hij dan wel moest (de boot vertrok om 8u en die mochten we echt niet missen, het was de enige die dag)
uiteindelijk goed en wel op de boot geraakt en dan full speed over de Saigon River (gigantisch breed) richting bestemming! met een snelheid van rond de 70km per uur vlogen we langs de kleine éénmansbootjes en de grote vrachtboten met tonnen zand. op den duur was het onmogelijk je ogen nog open te houden van de wind...
oorspronkelijk was het plan trouwens om met de auto naar Can Tho te rijden (met kelly), maar bij ons eerste ontbijt wist ze ons te melden dat de plannen veranderd waren en dat Joris (een Hollander die hier woont en werkt in het kader van ontwikkelingssamenwerking) tickets had voor de boot! zo maakten we voor de eerste keer kennis met een niet-vietnamees, heel sympathieke man, we zullen hem hier nog zien de komende week voor de workshop die hier maandag start. hij had ook zijn vrouw (een buitenlandse) en ongelooflijk schattig dochtertje mee, daarmee wisten we waar naar te kijken als er even niets te zien was aan de overigens prachtige oevers van de Saigon River.
Na 3.5u kwamen we aan in Can Tho, vanwaar een elektrische taxi ons naar ons hotelletje bracht.
Leuke kamer, met gallerij-balkon naar zowel de straat als de rivier, zowaar een bad (niet dat we daar naar snakken in deze tropische hitte) en verder hopen salamanders op de buitenmuren (gisteren zelfs eentje op de binnenmuur) die we te vriend moeten houden omdat ze niets liever eten dan muskieten!
na een heerlijke lunch met kelly (in haar favoriete restaurantje hier, met zicht vanop het terras boven naar de rivier) vielen we, eenmaal op de kamer, als een blok in slaap voor een middagdut van goed 3 uur... (het helse tempo de eerste dagen en de overweldigende warmte eisten hun tol)
vervolgens een korte verkenningstocht door de stad, aangename eerste ontmoeting, op zoek naar een kaart van Can Tho (hebben we absoluut nodig). De mensen spreken hier echt geen letter engels, zo bleek al snel (het enige dat we vroegen was 'map of Can Tho' en 'book shop', en dat bleek zelfs aan een hotelreceptie te moeilijk)
uiteindelijk kon een goeie ziel uit een moderne Nokia shop (niet alles is hier armzalig!) ons verderhelpen naar een enorme boekenwinkel waar we uiteindelijk de kaart vonden. verdere indrukken van de stad: hopén flatscreen-tv winkels (opeengestapeld in kleine winkels), nergens een winkelnaam die ook in het engels werd aangegeven (in tegenstelling tot HCMC staat het toerisme hier nog maar in de kinderschoenen), en ongelooflijk lage prijzen in de winkels (een scheermesje van gilette voor nog geen halve euro, om maar iets te noemen)
we kunnen jammer genoeg niet al jullie wensen opschrijven en de hele reutemeteut importeren, of het zou met FedEx moeten zijn :-)
avondmaal wederom met ons drie (A,D, Kelly) op een gezellig terrasje aan het water. als vermeldenswaardige culinaire experimenten (middag+avond) vallen te vermelden: Can Tho bier, gefrituurde kikkerpoten (annelies vond het idee te slijmerig en zette haar joker in, ik doe mijn best om ze ooit zover te krijgen), 'morning glory' (een soort groente die uit de rivier komt), en een vissaus waarvan gezegd wordt dat je er langer van leeft (de vietnamezen horen wereldwijd bij de top qua levensduur)... verder is hier enorm lekker, al seafood wat de klok slaat
verder kregen we al meer info van kelly over ons te verrichten veldwerk, het ziet er interessant uit!
nu trekken we voor een tweede verkenning de stad in, op zoek naar een betere kaart :-)
en dan nog eentje om jullie jaloers te maken: mogelijks (hopelijk!) kunnen we morgen bij joris in zijn poepsjiek hotel gaan zwemmen! (hij nodigt ons uit en kelly is alvast dolenthousiast)
jullie horen het nog!
donderdag 24 juli 2008
HCMC in 1 dag
Na een korte nacht werden we, na lekker ontbijt met Kelly, direct met z'n 2 de stad ingesmeten. De verkenningstocht bezorgde ons veel zweet, veel dorst en bewondering voor de miljoenen brommerchauffeurs. Een kort bezoek gebracht aan Franse koloniale gebouwen (o.a. de Notre Dame in 't lelijk nagebouwd) en een Vietnamese SIM-kaart gekocht, zodat we altijd contact kunnen houden met Kelly (ook eventuele Belgische zielen met teveel geld mogen ons bellen op 0084 1225976490).
Uiteindelijk gingen we samen met het hoofd van de planningsdienst van Zuid-Vietnam (een hilarisch figuur, mr. Hung), zijn collega Bac, een bedeesd secretaresseke en Kelly lunchen. Het eten was een succes, de eerste stokjeservaring iets minder en de tafelmanieren van mr. Hung al helemaal katastrofaal. Niet alleen produceerde hij meermaals ondefinieerbare geluiden, hij had ook een hoop 'tics' en gebruikte massaal veel tandenstokers waarmee hij daarna rustig in de schotel met eten porde. Gelukkig waren er ook liters bier om hem goedgezind te maken (hij goot ze goed binnen) en om de sfeer er aan tafel in te houden, wordt er bij élke slok ook geklonken.
Toen aan het einde van de lunch ook afgesproken werd voor een diner, zuchtten we toch even. (en onze goed gevulde magen ook)
Na de middag rustig rondgelopen en het War Museum bezocht. Op elke hoek van de straat worden we wel aangesproken om een fietstaxi te nemen of ons te wagen tussen het verkeer achteraan op een brommer. (Nee bedankt) Het wandelen bezorgt ons dan wel nóg meer zweet, maar dat nemen we er wel bij...
Bij het diner waren er deze keer nog extra figuren aanwezig: een 'hulpje' van mr. Hung, Vinh (heel sympathieke ex-student van Kelly) en zijn collega Duc. Het eten was opnieuw erg goed, maar veel kregen we er toch niet meer bij... En de mannen van de overheid waren duidelijk fan van Heineken.
We sloten de avond af met een drankje met deze mensen en nog 2 meisjes die later kwamen (alweer een ex-studente en haar vriendin). Gezellige babbel, maar omdat we heel erg moe waren, toch maar op tijd terug naar het hotel en bed in!
(Voor alle duidelijkheid: we leefden vandaag de hele dag op kosten van de overheid...)
Morgen moeten we alweer heel vroeg uit de veren om met de boot naar Can Tho te vertrekken!
Uiteindelijk gingen we samen met het hoofd van de planningsdienst van Zuid-Vietnam (een hilarisch figuur, mr. Hung), zijn collega Bac, een bedeesd secretaresseke en Kelly lunchen. Het eten was een succes, de eerste stokjeservaring iets minder en de tafelmanieren van mr. Hung al helemaal katastrofaal. Niet alleen produceerde hij meermaals ondefinieerbare geluiden, hij had ook een hoop 'tics' en gebruikte massaal veel tandenstokers waarmee hij daarna rustig in de schotel met eten porde. Gelukkig waren er ook liters bier om hem goedgezind te maken (hij goot ze goed binnen) en om de sfeer er aan tafel in te houden, wordt er bij élke slok ook geklonken.
Toen aan het einde van de lunch ook afgesproken werd voor een diner, zuchtten we toch even. (en onze goed gevulde magen ook)
Na de middag rustig rondgelopen en het War Museum bezocht. Op elke hoek van de straat worden we wel aangesproken om een fietstaxi te nemen of ons te wagen tussen het verkeer achteraan op een brommer. (Nee bedankt) Het wandelen bezorgt ons dan wel nóg meer zweet, maar dat nemen we er wel bij...
Bij het diner waren er deze keer nog extra figuren aanwezig: een 'hulpje' van mr. Hung, Vinh (heel sympathieke ex-student van Kelly) en zijn collega Duc. Het eten was opnieuw erg goed, maar veel kregen we er toch niet meer bij... En de mannen van de overheid waren duidelijk fan van Heineken.
We sloten de avond af met een drankje met deze mensen en nog 2 meisjes die later kwamen (alweer een ex-studente en haar vriendin). Gezellige babbel, maar omdat we heel erg moe waren, toch maar op tijd terug naar het hotel en bed in!
(Voor alle duidelijkheid: we leefden vandaag de hele dag op kosten van de overheid...)
Morgen moeten we alweer heel vroeg uit de veren om met de boot naar Can Tho te vertrekken!
België - Amsterdam - China - Vietnam
Hier een kort verslag van onze vliegreis, doodvermoeiend maar de inspanning zeker waard (ondervinden we al na 1 dag Ho Chi Minh City (=HCMC))
Vanuit Amsterdam moesten we uiteindelijk in HCMC belanden via een tussenstop in Peking en een overstap in Guangzhou (China). De bezigheidstherapie van de overbemande Chinese luchthavens maakte dat ook wij wisten wat doen gedurende al die uren (hopen controles, breng vooral uw stem uit in de enquete hiernaast!). Verder de gebruikelijke grappige taferelen en genoeg speciaal volk om een hele aflevering van Het leven zoals het is: luchthaven te vullen. Met een uur vertraging en voor ons nog een hoop verwarring owv het uur extra tijdverschil in China tov Vietnam (+5u voor Belgie) vertrokken we uiteindelijk met eindbestemming HCMC. De oren begonnen het ondertussen te voelen, dat 3 keer opstijgen en afdalen...
Op die laatste vlucht had Annelies het plezier naast een Fransman te zitten die oorspronkelijk sympa overkwam (had snel door dat wij Belgen waren) maar uiteindelijk een enerverende ADHDer op leeftijd bleek te zijn en geen seconde zijn mond kon houden. Verstond bovendien geen letter Engels, waardoor we zijn immigratieformulier hebben moeten helpen invullen. Bleek dan nog niet snel van begrip, waardoor hij het na een mislukte poging opnieuw heeft moeten proberen. De beste mop: zijn naam was Gary Garcia, rond de 1.55m groot, en hij kwam naar Vietnam om te trouwen...voor de vijfde keer. Onlangs had hij nog een "Thaïse ontmoet die hem charmant en schattig vond". Het valt moeilijk uit te leggen in woorden, je zou er gewoon eens 3 uur moeten naastzitten in een vliegtuig.
Aangekomen in HCMC om middernacht bleken de Vietnamezen gelukkig soepeler dan hun Chinese buren, waardoor we relatief snel de luchthaven buitenwandelden, het tropische klimaat tegemoet. Na een mislukte onderhandelpoging met een louche taxichauffeur (die ons het dubbel wou aanrekenen) uiteindelijk toch met een andere, deftige, vriendelijke vietnamees het helse stadsverkeer in...recht naar het centrum, waar ons hotel ligt. Het verkeer is niet te beschrijven, vandaar dat we hier gewoon een link zetten naar een Youtube filmpje (we hebben zelf enkel fotomateriaal bij, geen camera):
http://www.youtube.com/watch?v=T-sgeDIawCE&feature=related
zeker kijken! oversteken is hier een ware kunst (maar we zijn nog heel)
Rond 1u ingecheckt in het hotel waar onze promotor (vanaf hier genaamd Kelly) een kamer had geboekt. Toffe kamer, AIRCO (oef!) én internetaansluiting (na een kwartier de kabel te zoeken die verstopt lag boven op een kast)
Eindelijk een bed...maar niet voor lang (zie verslag van volgende dag)
Vanuit Amsterdam moesten we uiteindelijk in HCMC belanden via een tussenstop in Peking en een overstap in Guangzhou (China). De bezigheidstherapie van de overbemande Chinese luchthavens maakte dat ook wij wisten wat doen gedurende al die uren (hopen controles, breng vooral uw stem uit in de enquete hiernaast!). Verder de gebruikelijke grappige taferelen en genoeg speciaal volk om een hele aflevering van Het leven zoals het is: luchthaven te vullen. Met een uur vertraging en voor ons nog een hoop verwarring owv het uur extra tijdverschil in China tov Vietnam (+5u voor Belgie) vertrokken we uiteindelijk met eindbestemming HCMC. De oren begonnen het ondertussen te voelen, dat 3 keer opstijgen en afdalen...
Op die laatste vlucht had Annelies het plezier naast een Fransman te zitten die oorspronkelijk sympa overkwam (had snel door dat wij Belgen waren) maar uiteindelijk een enerverende ADHDer op leeftijd bleek te zijn en geen seconde zijn mond kon houden. Verstond bovendien geen letter Engels, waardoor we zijn immigratieformulier hebben moeten helpen invullen. Bleek dan nog niet snel van begrip, waardoor hij het na een mislukte poging opnieuw heeft moeten proberen. De beste mop: zijn naam was Gary Garcia, rond de 1.55m groot, en hij kwam naar Vietnam om te trouwen...voor de vijfde keer. Onlangs had hij nog een "Thaïse ontmoet die hem charmant en schattig vond". Het valt moeilijk uit te leggen in woorden, je zou er gewoon eens 3 uur moeten naastzitten in een vliegtuig.
Aangekomen in HCMC om middernacht bleken de Vietnamezen gelukkig soepeler dan hun Chinese buren, waardoor we relatief snel de luchthaven buitenwandelden, het tropische klimaat tegemoet. Na een mislukte onderhandelpoging met een louche taxichauffeur (die ons het dubbel wou aanrekenen) uiteindelijk toch met een andere, deftige, vriendelijke vietnamees het helse stadsverkeer in...recht naar het centrum, waar ons hotel ligt. Het verkeer is niet te beschrijven, vandaar dat we hier gewoon een link zetten naar een Youtube filmpje (we hebben zelf enkel fotomateriaal bij, geen camera):
http://www.youtube.com/watch?v=T-sgeDIawCE&feature=related
zeker kijken! oversteken is hier een ware kunst (maar we zijn nog heel)
Rond 1u ingecheckt in het hotel waar onze promotor (vanaf hier genaamd Kelly) een kamer had geboekt. Toffe kamer, AIRCO (oef!) én internetaansluiting (na een kwartier de kabel te zoeken die verstopt lag boven op een kast)
Eindelijk een bed...maar niet voor lang (zie verslag van volgende dag)
En we zijn vertrokken...
Goed aangekomen in Ho Chi Minh City!
Vermoeiende reis, morgen een uitgebreider verslag.
slaapwel (hier is het ondertussen een kot in de nacht, 5u later dan in België)
Vermoeiende reis, morgen een uitgebreider verslag.
slaapwel (hier is het ondertussen een kot in de nacht, 5u later dan in België)
Abonneren op:
Posts (Atom)
