Hier een kort verslag van onze vliegreis, doodvermoeiend maar de inspanning zeker waard (ondervinden we al na 1 dag Ho Chi Minh City (=HCMC))
Vanuit Amsterdam moesten we uiteindelijk in HCMC belanden via een tussenstop in Peking en een overstap in Guangzhou (China). De bezigheidstherapie van de overbemande Chinese luchthavens maakte dat ook wij wisten wat doen gedurende al die uren (hopen controles, breng vooral uw stem uit in de enquete hiernaast!). Verder de gebruikelijke grappige taferelen en genoeg speciaal volk om een hele aflevering van Het leven zoals het is: luchthaven te vullen. Met een uur vertraging en voor ons nog een hoop verwarring owv het uur extra tijdverschil in China tov Vietnam (+5u voor Belgie) vertrokken we uiteindelijk met eindbestemming HCMC. De oren begonnen het ondertussen te voelen, dat 3 keer opstijgen en afdalen...
Op die laatste vlucht had Annelies het plezier naast een Fransman te zitten die oorspronkelijk sympa overkwam (had snel door dat wij Belgen waren) maar uiteindelijk een enerverende ADHDer op leeftijd bleek te zijn en geen seconde zijn mond kon houden. Verstond bovendien geen letter Engels, waardoor we zijn immigratieformulier hebben moeten helpen invullen. Bleek dan nog niet snel van begrip, waardoor hij het na een mislukte poging opnieuw heeft moeten proberen. De beste mop: zijn naam was Gary Garcia, rond de 1.55m groot, en hij kwam naar Vietnam om te trouwen...voor de vijfde keer. Onlangs had hij nog een "Thaïse ontmoet die hem charmant en schattig vond". Het valt moeilijk uit te leggen in woorden, je zou er gewoon eens 3 uur moeten naastzitten in een vliegtuig.
Aangekomen in HCMC om middernacht bleken de Vietnamezen gelukkig soepeler dan hun Chinese buren, waardoor we relatief snel de luchthaven buitenwandelden, het tropische klimaat tegemoet. Na een mislukte onderhandelpoging met een louche taxichauffeur (die ons het dubbel wou aanrekenen) uiteindelijk toch met een andere, deftige, vriendelijke vietnamees het helse stadsverkeer in...recht naar het centrum, waar ons hotel ligt. Het verkeer is niet te beschrijven, vandaar dat we hier gewoon een link zetten naar een Youtube filmpje (we hebben zelf enkel fotomateriaal bij, geen camera):
http://www.youtube.com/watch?v=T-sgeDIawCE&feature=related
zeker kijken! oversteken is hier een ware kunst (maar we zijn nog heel)
Rond 1u ingecheckt in het hotel waar onze promotor (vanaf hier genaamd Kelly) een kamer had geboekt. Toffe kamer, AIRCO (oef!) én internetaansluiting (na een kwartier de kabel te zoeken die verstopt lag boven op een kast)
Eindelijk een bed...maar niet voor lang (zie verslag van volgende dag)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten