Uiteindelijk gingen we samen met het hoofd van de planningsdienst van Zuid-Vietnam (een hilarisch figuur, mr. Hung), zijn collega Bac, een bedeesd secretaresseke en Kelly lunchen. Het eten was een succes, de eerste stokjeservaring iets minder en de tafelmanieren van mr. Hung al helemaal katastrofaal. Niet alleen produceerde hij meermaals ondefinieerbare geluiden, hij had ook een hoop 'tics' en gebruikte massaal veel tandenstokers waarmee hij daarna rustig in de schotel met eten porde. Gelukkig waren er ook liters bier om hem goedgezind te maken (hij goot ze goed binnen) en om de sfeer er aan tafel in te houden, wordt er bij élke slok ook geklonken.
Toen aan het einde van de lunch ook afgesproken werd voor een diner, zuchtten we toch even. (en onze goed gevulde magen ook)
Na de middag rustig rondgelopen en het War Museum bezocht. Op elke hoek van de straat worden we wel aangesproken om een fietstaxi te nemen of ons te wagen tussen het verkeer achteraan op een brommer. (Nee bedankt) Het wandelen bezorgt ons dan wel nóg meer zweet, maar dat nemen we er wel bij...
Bij het diner waren er deze keer nog extra figuren aanwezig: een 'hulpje' van mr. Hung, Vinh (heel sympathieke ex-student van Kelly) en zijn collega Duc. Het eten was opnieuw erg goed, maar veel kregen we er toch niet meer bij... En de mannen van de overheid waren duidelijk fan van Heineken.
We sloten de avond af met een drankje met deze mensen en nog 2 meisjes die later kwamen (alweer een ex-studente en haar vriendin). Gezellige babbel, maar omdat we heel erg moe waren, toch maar op tijd terug naar het hotel en bed in!
(Voor alle duidelijkheid: we leefden vandaag de hele dag op kosten van de overheid...)
Morgen moeten we alweer heel vroeg uit de veren om met de boot naar Can Tho te vertrekken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten