Maandag 28 juli, eerste dag van de Workshop die hier plaatsvindt gedurende deze week.
De intro mochten we skippen van kelly (om 8u) omdat die bestaat uit kennismakingsspelletjes onder de deelnemers (allemaal vietnamezen) waarbij ze in een kring staan en met hun handen moeten klappen... We verschieten hier nogal eens van de gewoontes. Een andere mooie: vietnamezen zijn over-romantisch en doen niets liever dan westerse melige muziek gebruiken om zelf een clipje bij te maken vol zonsondergangen, bloemen, en - zij het zeer preutse- liefdestaferelen.
De vietnamese lezingen waren betrekkelijk saai, vooral omdat we er geen letter van begrepen.
De tolk die via een oortje simultaanvertaalde zat vlak bij ons zodat we wel flarden konden opvangen (maar er waren slechts 2 oortjes beschikbaar, voor kelly en joris). Vervolgens de traditionele gezamelijke lunch, waarbij er geschrokt wordt om dan zo snel mogelijk een middagdutje te kunnen gaan doen. Na een redelijk slopende namiddag was het diner-tijd, ditmaal met een vriend-architect van kelly die hier 2 uur vandaan woont. Uiteindelijk draait zo'n avond er dan op uit dat je met 6 vietnamezen aan tafel belandt, omdat ze hun vrienden, collega's en neven uitnodigen terwijl ze daar zitten :-) Gezellige boel! Nadien nog op een locaal marktpleintje een zoveelste bier/wijnglas gedronken (het zijn nogal zuipschuiten hier) aan plastieken tafeltjes/stoeltjes van 30cm hoog.
Nu zijn we weg, om 10.30 worden we op de workshop verwacht (blij dat we het eerste deel mogen skippen).
Tot dra!
dinsdag 29 juli 2008
Weekend in een notendop
Ons eerste weekend in Can Tho (maar zeker niet het laatste) was een meevaller.
Niet dat hier veel onderscheid gemaakt wordt tussen week/weekend, op zondag zijn alle winkels (straatwinkels+supermarkten) ook gewoon open.
Zaterdag was het vooral verkennen van de stad om dan 's avonds op uitnodiging met 18 vietnamezen en joris de hollander op een boot te gaan eten. Hele toeristische bedoening, de Vietnamezen houden nogal van kitscherige verlichting (een deel van de gebouwen is echt niet om aan te zien, het is hier het hele jaar kerstmis!). 's Middags hadden we op een terrasje kennisgemaakt met een opdienster-studente, die superenthousiast was omdat wij ook studenten zijn (vele mensen kunnen dat hier blijkbaar niet geloven, ze zien enkel toeristen).
Na het diner op de boot draaide die nog een paar toertjes en deed een klein ommetje om ons iets van de oever bij nacht te laten zien (om 19u is het hier pikdonker).
Zondag hele voormiddag regen, normaal houdt het weer zich hier strikter aan de regenseizoen-timing en begint het hier te gieten rond 17u. Die voormiddag heeft zich dus - zoals dat wel eens mag op zondag - beperkt tot binnenzitten en lezen. In de namiddag nogmaals in ons (lees:kelly's) favoriete restaurantje gaan eten om daarna rond 15u mee te helpen bij de voorbereiding voor de workshop. Ze konden mijn (Daan) lengte wel gebruiken bij het ophangen van hele hoge posters, de arme vietnamezen die daarvoor verantwoordelijk waren hadden meer de gestalte van annelies :-)
En dan... zwemmen! In het Victoria Hotel waar joris verblijft. Onze eerste ervaring met een brommer-taxi om tot ginder te raken. Kort samengevat: afdingen, afdingen, helm opzetten, achterop gaan zitten, je goed vasthouden en hopen dat je heelhuids aankomt. Nee het verkeer valt hier best mee hoor, HCMC was echt een ramp op dat gebied (zie youtube filmpje rechts).
We kunnen in dat hotel trouwens een maandabonnement nemen voor ong. 20euro, dan mogen we zoveel gaan zwemmen/gymmen/... als we willen. Een aanrader dus!
Nadien de boot terug naar Can Tho centrum voor een snelle hap. Hier leerden we wederom een ober-student kennen die enorm blij was kennis met ons te maken. Uitwisseling van e-mail adressen en gsm nummers enz... We maken hier vriendjes! Zij willen hun engels oefenen (dat heel moeilijk te verstaan valt) en wij willen dat ze ons helpen waar ze ons niet verstaan (de meerderheid kan hier enkel vietnamees).
s Avonds aan onze planning gewerkt, die tien resterende weken blijken heel snel gevuld!
Niet dat hier veel onderscheid gemaakt wordt tussen week/weekend, op zondag zijn alle winkels (straatwinkels+supermarkten) ook gewoon open.
Zaterdag was het vooral verkennen van de stad om dan 's avonds op uitnodiging met 18 vietnamezen en joris de hollander op een boot te gaan eten. Hele toeristische bedoening, de Vietnamezen houden nogal van kitscherige verlichting (een deel van de gebouwen is echt niet om aan te zien, het is hier het hele jaar kerstmis!). 's Middags hadden we op een terrasje kennisgemaakt met een opdienster-studente, die superenthousiast was omdat wij ook studenten zijn (vele mensen kunnen dat hier blijkbaar niet geloven, ze zien enkel toeristen).
Na het diner op de boot draaide die nog een paar toertjes en deed een klein ommetje om ons iets van de oever bij nacht te laten zien (om 19u is het hier pikdonker).
Zondag hele voormiddag regen, normaal houdt het weer zich hier strikter aan de regenseizoen-timing en begint het hier te gieten rond 17u. Die voormiddag heeft zich dus - zoals dat wel eens mag op zondag - beperkt tot binnenzitten en lezen. In de namiddag nogmaals in ons (lees:kelly's) favoriete restaurantje gaan eten om daarna rond 15u mee te helpen bij de voorbereiding voor de workshop. Ze konden mijn (Daan) lengte wel gebruiken bij het ophangen van hele hoge posters, de arme vietnamezen die daarvoor verantwoordelijk waren hadden meer de gestalte van annelies :-)
En dan... zwemmen! In het Victoria Hotel waar joris verblijft. Onze eerste ervaring met een brommer-taxi om tot ginder te raken. Kort samengevat: afdingen, afdingen, helm opzetten, achterop gaan zitten, je goed vasthouden en hopen dat je heelhuids aankomt. Nee het verkeer valt hier best mee hoor, HCMC was echt een ramp op dat gebied (zie youtube filmpje rechts).
We kunnen in dat hotel trouwens een maandabonnement nemen voor ong. 20euro, dan mogen we zoveel gaan zwemmen/gymmen/... als we willen. Een aanrader dus!
Nadien de boot terug naar Can Tho centrum voor een snelle hap. Hier leerden we wederom een ober-student kennen die enorm blij was kennis met ons te maken. Uitwisseling van e-mail adressen en gsm nummers enz... We maken hier vriendjes! Zij willen hun engels oefenen (dat heel moeilijk te verstaan valt) en wij willen dat ze ons helpen waar ze ons niet verstaan (de meerderheid kan hier enkel vietnamees).
s Avonds aan onze planning gewerkt, die tien resterende weken blijken heel snel gevuld!
zaterdag 26 juli 2008
Allo? Met Can Tho?
dag 2 in Vietnam:
6.45u de wekker, om dan snel te ontbijten, uit te checken in ons hotel en de taxi te nemen naar de rivier, vanwaar we met de (speed)boot naar Can Tho zouden snellen...
jammer genoeg verstond de taxichauffeur geen letter engels, ook al knikte hij van yes, ipv naar de rivier te rijden begon hij gewoon met de auto ons richting Can Tho te brengen! gelukkig hebben we voorlopig altijd en overal kelly in de buurt die snel in de mot had dat hij compleet fout was en met handen en voeten probeerde uit te leggen naar waar hij dan wel moest (de boot vertrok om 8u en die mochten we echt niet missen, het was de enige die dag)
uiteindelijk goed en wel op de boot geraakt en dan full speed over de Saigon River (gigantisch breed) richting bestemming! met een snelheid van rond de 70km per uur vlogen we langs de kleine éénmansbootjes en de grote vrachtboten met tonnen zand. op den duur was het onmogelijk je ogen nog open te houden van de wind...
oorspronkelijk was het plan trouwens om met de auto naar Can Tho te rijden (met kelly), maar bij ons eerste ontbijt wist ze ons te melden dat de plannen veranderd waren en dat Joris (een Hollander die hier woont en werkt in het kader van ontwikkelingssamenwerking) tickets had voor de boot! zo maakten we voor de eerste keer kennis met een niet-vietnamees, heel sympathieke man, we zullen hem hier nog zien de komende week voor de workshop die hier maandag start. hij had ook zijn vrouw (een buitenlandse) en ongelooflijk schattig dochtertje mee, daarmee wisten we waar naar te kijken als er even niets te zien was aan de overigens prachtige oevers van de Saigon River.
Na 3.5u kwamen we aan in Can Tho, vanwaar een elektrische taxi ons naar ons hotelletje bracht.
Leuke kamer, met gallerij-balkon naar zowel de straat als de rivier, zowaar een bad (niet dat we daar naar snakken in deze tropische hitte) en verder hopen salamanders op de buitenmuren (gisteren zelfs eentje op de binnenmuur) die we te vriend moeten houden omdat ze niets liever eten dan muskieten!
na een heerlijke lunch met kelly (in haar favoriete restaurantje hier, met zicht vanop het terras boven naar de rivier) vielen we, eenmaal op de kamer, als een blok in slaap voor een middagdut van goed 3 uur... (het helse tempo de eerste dagen en de overweldigende warmte eisten hun tol)
vervolgens een korte verkenningstocht door de stad, aangename eerste ontmoeting, op zoek naar een kaart van Can Tho (hebben we absoluut nodig). De mensen spreken hier echt geen letter engels, zo bleek al snel (het enige dat we vroegen was 'map of Can Tho' en 'book shop', en dat bleek zelfs aan een hotelreceptie te moeilijk)
uiteindelijk kon een goeie ziel uit een moderne Nokia shop (niet alles is hier armzalig!) ons verderhelpen naar een enorme boekenwinkel waar we uiteindelijk de kaart vonden. verdere indrukken van de stad: hopén flatscreen-tv winkels (opeengestapeld in kleine winkels), nergens een winkelnaam die ook in het engels werd aangegeven (in tegenstelling tot HCMC staat het toerisme hier nog maar in de kinderschoenen), en ongelooflijk lage prijzen in de winkels (een scheermesje van gilette voor nog geen halve euro, om maar iets te noemen)
we kunnen jammer genoeg niet al jullie wensen opschrijven en de hele reutemeteut importeren, of het zou met FedEx moeten zijn :-)
avondmaal wederom met ons drie (A,D, Kelly) op een gezellig terrasje aan het water. als vermeldenswaardige culinaire experimenten (middag+avond) vallen te vermelden: Can Tho bier, gefrituurde kikkerpoten (annelies vond het idee te slijmerig en zette haar joker in, ik doe mijn best om ze ooit zover te krijgen), 'morning glory' (een soort groente die uit de rivier komt), en een vissaus waarvan gezegd wordt dat je er langer van leeft (de vietnamezen horen wereldwijd bij de top qua levensduur)... verder is hier enorm lekker, al seafood wat de klok slaat
verder kregen we al meer info van kelly over ons te verrichten veldwerk, het ziet er interessant uit!
nu trekken we voor een tweede verkenning de stad in, op zoek naar een betere kaart :-)
en dan nog eentje om jullie jaloers te maken: mogelijks (hopelijk!) kunnen we morgen bij joris in zijn poepsjiek hotel gaan zwemmen! (hij nodigt ons uit en kelly is alvast dolenthousiast)
jullie horen het nog!
6.45u de wekker, om dan snel te ontbijten, uit te checken in ons hotel en de taxi te nemen naar de rivier, vanwaar we met de (speed)boot naar Can Tho zouden snellen...
jammer genoeg verstond de taxichauffeur geen letter engels, ook al knikte hij van yes, ipv naar de rivier te rijden begon hij gewoon met de auto ons richting Can Tho te brengen! gelukkig hebben we voorlopig altijd en overal kelly in de buurt die snel in de mot had dat hij compleet fout was en met handen en voeten probeerde uit te leggen naar waar hij dan wel moest (de boot vertrok om 8u en die mochten we echt niet missen, het was de enige die dag)
uiteindelijk goed en wel op de boot geraakt en dan full speed over de Saigon River (gigantisch breed) richting bestemming! met een snelheid van rond de 70km per uur vlogen we langs de kleine éénmansbootjes en de grote vrachtboten met tonnen zand. op den duur was het onmogelijk je ogen nog open te houden van de wind...
oorspronkelijk was het plan trouwens om met de auto naar Can Tho te rijden (met kelly), maar bij ons eerste ontbijt wist ze ons te melden dat de plannen veranderd waren en dat Joris (een Hollander die hier woont en werkt in het kader van ontwikkelingssamenwerking) tickets had voor de boot! zo maakten we voor de eerste keer kennis met een niet-vietnamees, heel sympathieke man, we zullen hem hier nog zien de komende week voor de workshop die hier maandag start. hij had ook zijn vrouw (een buitenlandse) en ongelooflijk schattig dochtertje mee, daarmee wisten we waar naar te kijken als er even niets te zien was aan de overigens prachtige oevers van de Saigon River.
Na 3.5u kwamen we aan in Can Tho, vanwaar een elektrische taxi ons naar ons hotelletje bracht.
Leuke kamer, met gallerij-balkon naar zowel de straat als de rivier, zowaar een bad (niet dat we daar naar snakken in deze tropische hitte) en verder hopen salamanders op de buitenmuren (gisteren zelfs eentje op de binnenmuur) die we te vriend moeten houden omdat ze niets liever eten dan muskieten!
na een heerlijke lunch met kelly (in haar favoriete restaurantje hier, met zicht vanop het terras boven naar de rivier) vielen we, eenmaal op de kamer, als een blok in slaap voor een middagdut van goed 3 uur... (het helse tempo de eerste dagen en de overweldigende warmte eisten hun tol)
vervolgens een korte verkenningstocht door de stad, aangename eerste ontmoeting, op zoek naar een kaart van Can Tho (hebben we absoluut nodig). De mensen spreken hier echt geen letter engels, zo bleek al snel (het enige dat we vroegen was 'map of Can Tho' en 'book shop', en dat bleek zelfs aan een hotelreceptie te moeilijk)
uiteindelijk kon een goeie ziel uit een moderne Nokia shop (niet alles is hier armzalig!) ons verderhelpen naar een enorme boekenwinkel waar we uiteindelijk de kaart vonden. verdere indrukken van de stad: hopén flatscreen-tv winkels (opeengestapeld in kleine winkels), nergens een winkelnaam die ook in het engels werd aangegeven (in tegenstelling tot HCMC staat het toerisme hier nog maar in de kinderschoenen), en ongelooflijk lage prijzen in de winkels (een scheermesje van gilette voor nog geen halve euro, om maar iets te noemen)
we kunnen jammer genoeg niet al jullie wensen opschrijven en de hele reutemeteut importeren, of het zou met FedEx moeten zijn :-)
avondmaal wederom met ons drie (A,D, Kelly) op een gezellig terrasje aan het water. als vermeldenswaardige culinaire experimenten (middag+avond) vallen te vermelden: Can Tho bier, gefrituurde kikkerpoten (annelies vond het idee te slijmerig en zette haar joker in, ik doe mijn best om ze ooit zover te krijgen), 'morning glory' (een soort groente die uit de rivier komt), en een vissaus waarvan gezegd wordt dat je er langer van leeft (de vietnamezen horen wereldwijd bij de top qua levensduur)... verder is hier enorm lekker, al seafood wat de klok slaat
verder kregen we al meer info van kelly over ons te verrichten veldwerk, het ziet er interessant uit!
nu trekken we voor een tweede verkenning de stad in, op zoek naar een betere kaart :-)
en dan nog eentje om jullie jaloers te maken: mogelijks (hopelijk!) kunnen we morgen bij joris in zijn poepsjiek hotel gaan zwemmen! (hij nodigt ons uit en kelly is alvast dolenthousiast)
jullie horen het nog!
donderdag 24 juli 2008
HCMC in 1 dag
Na een korte nacht werden we, na lekker ontbijt met Kelly, direct met z'n 2 de stad ingesmeten. De verkenningstocht bezorgde ons veel zweet, veel dorst en bewondering voor de miljoenen brommerchauffeurs. Een kort bezoek gebracht aan Franse koloniale gebouwen (o.a. de Notre Dame in 't lelijk nagebouwd) en een Vietnamese SIM-kaart gekocht, zodat we altijd contact kunnen houden met Kelly (ook eventuele Belgische zielen met teveel geld mogen ons bellen op 0084 1225976490).
Uiteindelijk gingen we samen met het hoofd van de planningsdienst van Zuid-Vietnam (een hilarisch figuur, mr. Hung), zijn collega Bac, een bedeesd secretaresseke en Kelly lunchen. Het eten was een succes, de eerste stokjeservaring iets minder en de tafelmanieren van mr. Hung al helemaal katastrofaal. Niet alleen produceerde hij meermaals ondefinieerbare geluiden, hij had ook een hoop 'tics' en gebruikte massaal veel tandenstokers waarmee hij daarna rustig in de schotel met eten porde. Gelukkig waren er ook liters bier om hem goedgezind te maken (hij goot ze goed binnen) en om de sfeer er aan tafel in te houden, wordt er bij élke slok ook geklonken.
Toen aan het einde van de lunch ook afgesproken werd voor een diner, zuchtten we toch even. (en onze goed gevulde magen ook)
Na de middag rustig rondgelopen en het War Museum bezocht. Op elke hoek van de straat worden we wel aangesproken om een fietstaxi te nemen of ons te wagen tussen het verkeer achteraan op een brommer. (Nee bedankt) Het wandelen bezorgt ons dan wel nóg meer zweet, maar dat nemen we er wel bij...
Bij het diner waren er deze keer nog extra figuren aanwezig: een 'hulpje' van mr. Hung, Vinh (heel sympathieke ex-student van Kelly) en zijn collega Duc. Het eten was opnieuw erg goed, maar veel kregen we er toch niet meer bij... En de mannen van de overheid waren duidelijk fan van Heineken.
We sloten de avond af met een drankje met deze mensen en nog 2 meisjes die later kwamen (alweer een ex-studente en haar vriendin). Gezellige babbel, maar omdat we heel erg moe waren, toch maar op tijd terug naar het hotel en bed in!
(Voor alle duidelijkheid: we leefden vandaag de hele dag op kosten van de overheid...)
Morgen moeten we alweer heel vroeg uit de veren om met de boot naar Can Tho te vertrekken!
Uiteindelijk gingen we samen met het hoofd van de planningsdienst van Zuid-Vietnam (een hilarisch figuur, mr. Hung), zijn collega Bac, een bedeesd secretaresseke en Kelly lunchen. Het eten was een succes, de eerste stokjeservaring iets minder en de tafelmanieren van mr. Hung al helemaal katastrofaal. Niet alleen produceerde hij meermaals ondefinieerbare geluiden, hij had ook een hoop 'tics' en gebruikte massaal veel tandenstokers waarmee hij daarna rustig in de schotel met eten porde. Gelukkig waren er ook liters bier om hem goedgezind te maken (hij goot ze goed binnen) en om de sfeer er aan tafel in te houden, wordt er bij élke slok ook geklonken.
Toen aan het einde van de lunch ook afgesproken werd voor een diner, zuchtten we toch even. (en onze goed gevulde magen ook)
Na de middag rustig rondgelopen en het War Museum bezocht. Op elke hoek van de straat worden we wel aangesproken om een fietstaxi te nemen of ons te wagen tussen het verkeer achteraan op een brommer. (Nee bedankt) Het wandelen bezorgt ons dan wel nóg meer zweet, maar dat nemen we er wel bij...
Bij het diner waren er deze keer nog extra figuren aanwezig: een 'hulpje' van mr. Hung, Vinh (heel sympathieke ex-student van Kelly) en zijn collega Duc. Het eten was opnieuw erg goed, maar veel kregen we er toch niet meer bij... En de mannen van de overheid waren duidelijk fan van Heineken.
We sloten de avond af met een drankje met deze mensen en nog 2 meisjes die later kwamen (alweer een ex-studente en haar vriendin). Gezellige babbel, maar omdat we heel erg moe waren, toch maar op tijd terug naar het hotel en bed in!
(Voor alle duidelijkheid: we leefden vandaag de hele dag op kosten van de overheid...)
Morgen moeten we alweer heel vroeg uit de veren om met de boot naar Can Tho te vertrekken!
België - Amsterdam - China - Vietnam
Hier een kort verslag van onze vliegreis, doodvermoeiend maar de inspanning zeker waard (ondervinden we al na 1 dag Ho Chi Minh City (=HCMC))
Vanuit Amsterdam moesten we uiteindelijk in HCMC belanden via een tussenstop in Peking en een overstap in Guangzhou (China). De bezigheidstherapie van de overbemande Chinese luchthavens maakte dat ook wij wisten wat doen gedurende al die uren (hopen controles, breng vooral uw stem uit in de enquete hiernaast!). Verder de gebruikelijke grappige taferelen en genoeg speciaal volk om een hele aflevering van Het leven zoals het is: luchthaven te vullen. Met een uur vertraging en voor ons nog een hoop verwarring owv het uur extra tijdverschil in China tov Vietnam (+5u voor Belgie) vertrokken we uiteindelijk met eindbestemming HCMC. De oren begonnen het ondertussen te voelen, dat 3 keer opstijgen en afdalen...
Op die laatste vlucht had Annelies het plezier naast een Fransman te zitten die oorspronkelijk sympa overkwam (had snel door dat wij Belgen waren) maar uiteindelijk een enerverende ADHDer op leeftijd bleek te zijn en geen seconde zijn mond kon houden. Verstond bovendien geen letter Engels, waardoor we zijn immigratieformulier hebben moeten helpen invullen. Bleek dan nog niet snel van begrip, waardoor hij het na een mislukte poging opnieuw heeft moeten proberen. De beste mop: zijn naam was Gary Garcia, rond de 1.55m groot, en hij kwam naar Vietnam om te trouwen...voor de vijfde keer. Onlangs had hij nog een "Thaïse ontmoet die hem charmant en schattig vond". Het valt moeilijk uit te leggen in woorden, je zou er gewoon eens 3 uur moeten naastzitten in een vliegtuig.
Aangekomen in HCMC om middernacht bleken de Vietnamezen gelukkig soepeler dan hun Chinese buren, waardoor we relatief snel de luchthaven buitenwandelden, het tropische klimaat tegemoet. Na een mislukte onderhandelpoging met een louche taxichauffeur (die ons het dubbel wou aanrekenen) uiteindelijk toch met een andere, deftige, vriendelijke vietnamees het helse stadsverkeer in...recht naar het centrum, waar ons hotel ligt. Het verkeer is niet te beschrijven, vandaar dat we hier gewoon een link zetten naar een Youtube filmpje (we hebben zelf enkel fotomateriaal bij, geen camera):
http://www.youtube.com/watch?v=T-sgeDIawCE&feature=related
zeker kijken! oversteken is hier een ware kunst (maar we zijn nog heel)
Rond 1u ingecheckt in het hotel waar onze promotor (vanaf hier genaamd Kelly) een kamer had geboekt. Toffe kamer, AIRCO (oef!) én internetaansluiting (na een kwartier de kabel te zoeken die verstopt lag boven op een kast)
Eindelijk een bed...maar niet voor lang (zie verslag van volgende dag)
Vanuit Amsterdam moesten we uiteindelijk in HCMC belanden via een tussenstop in Peking en een overstap in Guangzhou (China). De bezigheidstherapie van de overbemande Chinese luchthavens maakte dat ook wij wisten wat doen gedurende al die uren (hopen controles, breng vooral uw stem uit in de enquete hiernaast!). Verder de gebruikelijke grappige taferelen en genoeg speciaal volk om een hele aflevering van Het leven zoals het is: luchthaven te vullen. Met een uur vertraging en voor ons nog een hoop verwarring owv het uur extra tijdverschil in China tov Vietnam (+5u voor Belgie) vertrokken we uiteindelijk met eindbestemming HCMC. De oren begonnen het ondertussen te voelen, dat 3 keer opstijgen en afdalen...
Op die laatste vlucht had Annelies het plezier naast een Fransman te zitten die oorspronkelijk sympa overkwam (had snel door dat wij Belgen waren) maar uiteindelijk een enerverende ADHDer op leeftijd bleek te zijn en geen seconde zijn mond kon houden. Verstond bovendien geen letter Engels, waardoor we zijn immigratieformulier hebben moeten helpen invullen. Bleek dan nog niet snel van begrip, waardoor hij het na een mislukte poging opnieuw heeft moeten proberen. De beste mop: zijn naam was Gary Garcia, rond de 1.55m groot, en hij kwam naar Vietnam om te trouwen...voor de vijfde keer. Onlangs had hij nog een "Thaïse ontmoet die hem charmant en schattig vond". Het valt moeilijk uit te leggen in woorden, je zou er gewoon eens 3 uur moeten naastzitten in een vliegtuig.
Aangekomen in HCMC om middernacht bleken de Vietnamezen gelukkig soepeler dan hun Chinese buren, waardoor we relatief snel de luchthaven buitenwandelden, het tropische klimaat tegemoet. Na een mislukte onderhandelpoging met een louche taxichauffeur (die ons het dubbel wou aanrekenen) uiteindelijk toch met een andere, deftige, vriendelijke vietnamees het helse stadsverkeer in...recht naar het centrum, waar ons hotel ligt. Het verkeer is niet te beschrijven, vandaar dat we hier gewoon een link zetten naar een Youtube filmpje (we hebben zelf enkel fotomateriaal bij, geen camera):
http://www.youtube.com/watch?v=T-sgeDIawCE&feature=related
zeker kijken! oversteken is hier een ware kunst (maar we zijn nog heel)
Rond 1u ingecheckt in het hotel waar onze promotor (vanaf hier genaamd Kelly) een kamer had geboekt. Toffe kamer, AIRCO (oef!) én internetaansluiting (na een kwartier de kabel te zoeken die verstopt lag boven op een kast)
Eindelijk een bed...maar niet voor lang (zie verslag van volgende dag)
En we zijn vertrokken...
Goed aangekomen in Ho Chi Minh City!
Vermoeiende reis, morgen een uitgebreider verslag.
slaapwel (hier is het ondertussen een kot in de nacht, 5u later dan in België)
Vermoeiende reis, morgen een uitgebreider verslag.
slaapwel (hier is het ondertussen een kot in de nacht, 5u later dan in België)
Abonneren op:
Posts (Atom)
