een weekje workshop

We zijn nu vrijdagmiddag en hebben er een weekje workshop opzitten met 35 vietnamezen en kelly. Op vele momenten waren wij, zijnde exotische westerlingen, dé grote attractie... Heel blij dat ze eens konden lachen met daan z'n 2 meter of mijn blank velleke natuurlijk. Voor de rest wel een hoop vriendelijke mensen, sommige echter wat te opdringerig.

Dinsdag zijn we, na een ochtend vol boeiende vietnamese lezingen, even stiekem ontsnapt van de officiële lunch en snel met 2 iets gaan eten. In de namiddag stond er een sitebezoek gepland naar Phong Dien (het stadsdeel waarrond wij zullen werken), dus we wilden zeker mee met de workshop. Uiteindelijk bleek de hele uitstap een grote klucht! Er was geen gids voorzien en niemand van de hoge pieten wist wat er juist moest gebeuren. Als we dan uiteindelijk 'niet over een brug konden omdat de taxibusjes meer wogen dan 2 ton', moesten we noodgedwongen terugdraaien en een bezoekje brengen aan een 'resort'... (het enige toeristische park dat er hier te vinden valt) Kelly natuurlijk enorm ontgoocheld (en wij ook), want we hadden echt geen behoefte om een mislukte dierentuin in combinatie met een afkooksel van Bokrijk te gaan bekijken. Maar de deelnemers van de workshop leken zich kostelijk te amuseren :)
Daar stond ook het diner gepland, met allerlei lekkers als schildpad en krokodil dat voor onze neus verscheen... En omdat de Vietnamezen enorm gastvrij zijn (en ook omdat we nog steeds een beetje onhandig en dus trager zijn met de stokjes), scheppen ze graag altijd onze kommetjes vol. Ik kom er jammer genoeg niet altijd vanaf met het excuus dat ik al genoeg gegeten heb...
Kortom: we hebben niets van Phong Dien gezien die namiddag. Aangezien het avondmaal om 17u plaatsvond zijn we daarna onder ons vijf (met tolk Huyen en haar vriendin) een crèpe met banaan en chocoladesaus gaan eten... Ook dat kennen ze hier! hmmmmmmmm

De volgende morgen zijn we naar het bureau van mr. Thuy (een nieuw vriendje in Can Tho, architect en dus handige informatiebron) geweest om hem wat advies te vragen voor housing. Uiteindelijk heeft hij ons uitgelegd waar we moesten zijn aan de universiteit om daar een huisje te vragen. We zijn beland bij het 'international office' waar ze (we vielen achterover) maar amper een letter engels verstonden. Een halfuur, en 3 tussenpersonen, later verstonden ze ons dan toch en toonden ze ons waar we konden gaan kijken. Op die campus vonden we enkel 15 kleine, vuile huisjes, een koppel Amerikanen en een lerares Frans. Na even rondkijken wisten we wel dat we daar geen 2 maand wilden verblijven :)
Dan maar terug naar de workshop. In de namiddag eindelijk nuttige lezingen, van Kelly en in 't Engels. 's Avonds hebben we onze gewoontes even aan de kant geschoven en zijn we met 3 pizza gaan eten (Kelly was er al de hele dag over bezig), lekker!

Donderdagochtend zijn we dan opnieuw gestart aan een zoektocht voor housing, deze keer langsheen hotels. Kort samengevat: neem 2 Vietnamezen mee en laat hen overal een goei prijsje lospeuteren. Omdat veel hotels geen internet hebben, bleek het niet zo'n eenvoudige opgave. 1 van de organisatoren van de workshop had echter ook nog een appartementje voor ons kunnen regelen. Wij daar dus vol overtuiging naartoe gaan kijken. Nu bleek het echter te gaan om een (pas gebouwd) huisje: 1 grote kamer met achterin een 'badkamer' van 2 m² zonder deur of plafond en enkel een gat in de grond dat dienst moest doen als toilet, lavabo en douche ofzo. Er stonden ook geen meubels in, laat staan dat er airco of internet was. We hebben de eigenaar heel beleefd gemeld dat wij gedurende 2 maanden wel eens een douche willen nemen en dat een bed ons ook wel handig leek...
Om dan alle kopzorgen van het housing-probleem even aan de kant te schuiven, hebben we fietsen gekocht! 2 schitterende modellekes, made in China, en met heel kleine wieltjes (dat is hier standaard). Daan had echter een probleempje met de hoogte van stuur en zadel, maar gelukkig wist de handige fietsenmaker wel raad. Gewoon een extra buis in het kader rammen en hopla, fietsen op maat! Met een slot en mandje erbij zijn we nu helemaal klaar om door het verkeer te sjeezen :)



's Namiddags zijn we met Que, bevriende architect van Kelly, op de brommertaxi door Phong Dien gereden. Het was echt supermooi om zo een eerste keer ons onderzoeksgebied te zien. Doorheen allemaal kleine 'alleys', langs enorm veel waterwegen en over honderd bruggetjes zijn we gereden. En elke keer we voorbij kindjes komen, roepen die heel enthousiast 'HELLO HELLO!' (voor die ene keer dat er daar eens westerlingen passeren)



's Avonds zijn we gaan dineren met Que en (zoals telkens) een hoop vrienden die er stapsgewijs bijkomen. Daar hebben we weer eens goed gelachen en een aantal mensen leren kennen die nog nuttig kunnen zijn (zoals een prof in environmental studies aan de unief hier). De mannen vonden het wel nodig om een fles 'Hanoi vodka' te openen bij het eten, en Daan moést meedrinken... 23 shotjes later was Daan de enige die nog recht kon lopen en zaten de Vietnamese vriendjes er maar verdwaasd bij.

Vandaag hebben we beslist om ons huidig hotel als woonst te houden voor 2 maanden (hier is redelijk veel plaats, internet en we krijgen korting!). Deze voormiddag eindigde de workshop en de lunch was dus een feestmaaltijd... Onze vrienden waren dolenthousiast, en naast het gewone klinken, werd er nu ook goed gezongen aan tafel. Uiteraard moesten wij ook voor entertainment zorgen en een Vlaams liedje zingen. Vol overtuiging hebben we hen dan ook 'vrolijke vrienden' voorgezongen :) Ambiance!
Kelly is dan terug vertrokken richting België, dus vanaf nu staan we er alleen voor! Morgen gaan we dan ook echt in ons veldwerk vliegen, want er moet nog heel wat onderzocht worden de komende weken...

groetjes!